დიალიპტინი-M 850

1. სამკურნალო პროდუქტის დასახელება

დიალიპტინი-M 850 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები.

2. ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

დიალიპტინი-M 850 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები. 

აპკიანი გარსით დაფარული  თითოეული ტაბლეტი შეიცავს:

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდს USP 850 მგ და ვილდაგლიპტინს INN 50 მგ.

დამხმარენივთიერებები: ჰიდროქსიპროპილმეთილცელულოზა, პოლივინილ პიროლიდონი, მაგნიუმის სტეარატი, გასუფთავებული ტალკი, მიკროკრისტალური ცელულოზა; შემომგარსავი ნივთიერებები: Sheff coat PVA (პოლივინილის სპირტი, ლეციტინი, გასუფთავებული ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი,  PB 86620 Brown color).

3. ფარმაცევტული ფორმა

დიალიპტინი-M 850 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები. 

4. კლინიკური ინფორმაცია

4.1  თერაპიული ჩვენებები

დიალიპტინი-M 850 აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტები ნაჩვენებია  ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ზრდასრულ პაციენტებში გლიკემიური კონტროლის გასაუმჯობესებლად, დამატებით დიეტასა და ვარჯიშთან ერთად.

• როგორც საწყისი თერაპია, როდესაც დიაბეტი ადეკვატურად არ კონტროლდება მხოლოდ დიეტით და ვარჯიშით;
• როგორც თერაპია პაციენტებში, რომლებმაც ვერ მიაღწიეს ადეკვატურ კონტროლს მხოლოდ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდით ან ვილდაგლიპტინით, ან რომლებიც უკვე მკურნალობენ ვილდაგლიპტინისა და მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის კომბინაციით მონოთერაპიის სახით;
• როგორც კომბინირებული თერაპია - სხვა პრეპარატებთან, მათ შორის ინსულინთან ერთად, როდესაც მათი გამოყენება არ უზრუნველყოფს გლიკემიის ადეკვატურ კონტროლს.

მნიშვნელოვანი შეზღუდვები გამოყენების შესახებ

დიალიპტინ-M 850 არ უნდა იქნას გამოყენებული 1 ტიპის დიაბეტის მქონე პაციენტებში ან დიაბეტური კეტოაციდოზის სამკურნალოდ, რადგან ამ შემთხვევებში ის არ იქნება ეფექტური.

დოზირება და მიღების წესები

მიღების წესი

პერორალური გამოყენებისთვის

დიალიპტინ-M 850 მიიღება ჭამის დროს, რათა შემცირდეს მეტფორმინის ჰიდროქლორიდთან დაკავშირებული კუჭ-ნაწლავის გვერდითი ეფექტები.

პრეპარატის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში დიალიპტინ-M 850 მიღებული უნდა იქნას როგორც კი პაციენტს გაახსენდება. არ მიიღოთ ორმაგი დოზა ერთი და იგივე დღეს.

დოზირება

ზრდასრულები

ანტიჰიპერგლიკემიური თერაპიის გამოყენება ტიპი 2 დიაბეტის მკურნალობაში უნდა იყოს ინდივიდუალური, ეფექტურობისა და ტოლერანტობის საფუძველზე. დიალიპტინ-M 850-ის გამოყენებისას არ გადააჭარბოთ ვილდაგლიპტინის მაქსიმალურ დღიურ დოზას (100 მგ).

დიალიპტინ-M 850-ის რეკომენდებული საწყისი დოზა უნდა ეფუძნებოდეს პაციენტის მდგომარეობას და/ან ვილდაგლიპტინის და/ან მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის მიმდინარე რეჟიმს.

საწყისი დოზა პაციენტებისთვის, რომლებმაც ვერ მიაღწიეს ადეკვატურ კონტროლს ვილდაგლიპტინის მონოთერაპიის დროს                                                                                                      

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ჩვეულებრივი საწყისი დოზის საფუძველზე (500 მგ დღეში ორჯერ ან 850 მგ დღეში ერთხელ), დიალიპტინ-M 850-ით მკურნალობა შეიძლება დაიწყოს 850 მგ/50 მგ ტაბლეტით დღეში ერთხელ და მოხდეს თანდათანობითი ტიტრირება  თერაპიული პასუხის ადეკვატური შეფასების შემდეგ.

საწყისი დოზა პაციენტებისთვის, რომლებმაც ვერ მიაღწიეს ადეკვატურ კონტროლს  მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის მონოთერაპიის დროს

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის მიმდინარე დოზიდან გამომდინარე, დიალიპტინ-M 850-ის მიღება შეიძლება დაიწყოს 850 მგ /50 მგ ტაბლეტით დღეში ორჯერ.

საწყისი დოზა პაციენტებისთვის, რომლებიც გადადიან კომბინირებული ვილდაგლიპტინის და მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის თერაპიიდან, ცალ-ცალკე ტაბლეტების მიღებაზე

დიალიპტინი-M 850-ის მიღება შეგიძლიათ დაიწყოთ 850 მგ/50მგ ტაბლეტით, მეტფორმინის ან  ვილდაგლიპტინის დოზის მიხედვით, რომელსაც უკვე იღებთ.

გამოიყენება კომბინაციის SU (სულფონილშარდოვანას) ანინსულინთანერთად:

დიალიპტინ-M 850-ის დოზა უნდა შეიცავდეს ვილდაგლიპტინს 50 მგ ორჯერ დღეში (საერთო დღიური დოზა 100 მგ) და მეტფორმინის იმის ანალოგიურ დოზას, რომელსაც უკვე იღებთ.

საერთო სამიზნე მოსახლეობა

18 წელს გადაცილებული მოზრდილები.

განსაკუთრებული მოსახლეობა

თირკმლის უკმარისობა

მჟავა-ტუტოვანი ბალანსი უნდა შეფასდეს მეტფორმინით მკურნალობის დაწყებამდე (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850) და შემდეგ წელიწადში ერთხელ მაინც.
თირკმლის უკმარისობის შემდგომი პროგრესირების რისკის მქონე პაციენტებში და ხანდაზმულებში თირკმლის ფუნქციის შეფასება უფრო ხშირად უნდა მოხდეს, მაგალითად ყოველ 3-6 თვეში ერთხელ.

მიზანშეწონილია მეტფორმინის მაქსიმალური სადღეღამისო დოზის დაყოფა 2-3 დოზად დღეში. მეტფორმინის შემცველი პრეპარატების (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850) დაწყებამდე GFR

დიალიპტინი-M 850 უკუნაჩვენებია პაციენტებში GFR

თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში მეტფორმინისა და ვილდაგლიპტინის მიმართ, რომლებიც გამოიყენება ცალკე ან ერთად,  გამოიყენება შემდეგი დოზირების რეკომენდაციები.   თუ დიალიპტინი-M 850-ის საკმარისი რაოდენობა არ არის ხელმისაწვდომი, ცალკეული კომპონენტები უნდა იქნას გამოყენებული ფიქსირებული დოზის კომბინაციის ნაცვლად.

ცხრილი 1. დოზისკორექციათირკმლისუკმარისობისმქონეპაციენტებში

*თუ მონოთერაპიის დროს მეტფორმინის დოზები აღემატება დიალიპტინ-M-ს მიღწეულ დოზებს, კორექცია ჩაითვალა საჭიროდ.

ღვიძლის უკმარისობა

დიალიპტინ-M 850 არ არის რეკომენდებული ღვიძლის უკმარისობის კლინიკური ან ლაბორატორიული ნიშნების მქონე პაციენტებში, მათ შორის პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ALT ან AST დონეები >2,5x ULN (ნორმის ზედა ზღვარი).

გერიატრიული პაციენტები (65 წლის და უფროსი)

იმის გამო, რომ მეტფორმინი გამოიყოფა თირკმელებით და თირკმლების ფუნქცია დაქვეითებულია ხანდაზმულ პაციენტებში, თირკმლის ფუნქციის რეგულარული მონიტორინგი უნდა მოხდეს ხანდაზმულ პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მეტფორმინის შემცველ პრეპარატებს (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850).

პედიატრიული პაციენტები (18 წლამდე)

დიალიპტინი-M 850 უსაფრთხოება და ეფექტურობა პედიატრიულ პაციენტებში დადგენილი არ არის. ამიტომ დიალიპტინ-M 850 არ არის რეკომენდებული 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში გამოყენებისთვის.

უკუჩვენებები

დიალიპტინი-M 850 უკუნაჩვენებია:

•           პაციენტებში ცნობილი ჰიპერმგრძნობელობით მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ან ვილდაგლიპტინის ან რომელიმე დამხმარე ნივთიერების მიმართ;

•          პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (GFR

•          გულის შეგუბებითი უკმარისობის მქონე პაციენტებში, რომლებიც საჭიროებენ ფარმაკოლოგიურ მკურნალობას;

•          პაციენტებში მწვავე ან ქრონიკული მეტაბოლური აციდოზით, მათ შორის ლაქტოაციდოზის ან დიაბეტური კეტოაციდოზით, კომით ან მის გარეშე. დიაბეტური კეტოაციდოზის მკურნალობა უნდა ტარდებოდეს ინსულინით;

•          მწვავე ან ქრონიკული დაავადებები, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს ქსოვილების ჰიპოქსია, მაგალითად: გულის ან სუნთქვის უკმარისობა, ბოლოდროინდელი მიოკარდიუმის ინფარქტი და შოკი;

•          მწვავე ალკოჰოლური ინტოქსიკაცია, ალკოჰოლიზმი;

•          ძუძუთი კვება.

სპეციალური გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას

დიალიპტინი-M 850 არ არის ინსულინის შემცვლელი პრეპარატი. დიალიპტინ-M 850 არ უნდა იქნას გამოყენებული I ტიპის დიაბეტის მქონე პაციენტებში ან დიაბეტური კეტოაციდოზის სამკურნალოდ.

ვილდაგლიპტინი

პაციენტებიღვიძლისუკმარისობით

ვილდაგლიპტინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, მათ შორის როდესაც პაციენტებში ALT ან AST მაჩვენებლები  ნორმის ზედა ზღვარს 2.5-ჯერ აღემატება.

ღვიძლის ფერმენტების მონიტორინგი

ვილდაგლიპტინის გამოყენებისას აღინიშნა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის იშვიათი შემთხვევები (ჰეპატიტის ჩათვლით).

ამ შემთხვევებში პაციენტები, როგორც წესი, ასიმპტომურები იყვნენ კლინიკური გამოვლინების გარეშე და მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ღვიძლის ფუნქციური ტესტები (LFT) ნორმას დაუბრუნდა. დიალიპტინი-M 850-ით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია LFT კვლევის ჩატარება. დიალიპტინი-M 850-ით მკურნალობის დროს აუცილებელია LFT მაჩვენებლების მონიტორინგი სამთვიანი ინტერვალით პირველი წლის განმავლობაში და შემდგომ პერიოდულად. პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ტრანსამინაზების დონის მომატება, უნდა ჩაუტარდეთ ღვიძლის ფუნქციის განმეორებითი ტესტები შედეგების დასადასტურებლად და შემდგომ ღვიძლის ფუნქციის ხშირი მონიტორინგი, სანამ დარღვევა/დარღვევები ნორმალურ მაჩვენებლებს არ დაუბრუნდება. თუ AST ან ALT დონის მატება 3-ჯერ აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს, რეკომენდებულია  დიალეპტინი-M 850 თერაპიის შეწყვეტა. პაციენტებს, რომლებსაც უვითარდებათ სიყვითლე ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის სხვა ნიშნები, უნდა შეწყვიტონ პრეპარატისის მიღება და დაუყოვნებლივ მიმართონ ექიმს. დიალიპტინ-M 850-ით მკურნალობის შეწყვეტისა და LDL-ის დონის ნორმალიზების შემდეგ, არ უნდა განახლდეს პრეპარატის მიღება. დიალიპტინ-M 850 არ არის რეკომენდებული ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში გამოსაყენებლად.

გულის უკმარისობა

ვილდაგლიპტინის კლინიკურმა კვლევამ ნიუ-იორკის გულის ასოციაციის (NYHA) I-I III კლასის პაციენტებში აჩვენა, რომ ვილდაგლიპტინით მკურნალობა არ იყო დაკავშირებული მარცხენა პარკუჭის ფუნქციის ცვლილებასთან ან უკვე არსებული შეგუბებითი გულის უკმარისობის (CHF) გაუარესებასთან პლაცებოსთან შედარებით. ვილდაგლიპტინის კლინიკური გამოცდილება NYHA ფუნქციური III კლასის მქონე პაციენტებში ჯერ კიდევ შეზღუდულია და შედეგები არაზუსტია.

არ არსებობს გამოცდილება ვილდაგლიპტინის გამოყენების კლინიკურ კვლევებში NYHA IV ფუნქციური კლასის მქონე პაციენტებში, ამიტომ ასეთ პაციენტებში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.

პანკრეატიტი

პოსტმარკეტინგულ პერიოდში აღინიშნა სპონტანური გვერდითი რეაქციები მწვავე პანკრეატიტის სახით. პაციენტები ინფორმირებული უნდა იყვნენ  მწვავე პანკრეატიტის დამახასიათებელი სიმპტომის შესახებ: მუდმივი, ძლიერი მუცლის ტკივილი.

პანკრეატიტის ნორმალიზება დაფიქსირდა ვილდაგლიპტინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ. პანკრეატიტის ეჭვის შემთხვევაში, ვილდაგლიპტინი და სხვა პოტენციურად საეჭვო პრეპარატების მიღება უნდა შეწყდეს.

ართრალგია

პოსტმარკეტინგული შეტყობინებები აღინიშნა მძიმე და განუკურნებელი ართრალგიის შესახებ პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ DPP-4 ინჰიბიტორებს. წამლის თერაპიის დაწყების შემდეგ სიმპტომების გამოვლენის დრო იცვლებოდა ერთი დღიდან რამდენიმე წლამდე. პრეპარატის შეწყვეტის შემდეგ პაციენტებს აღენიშნებოდათ სიმპტომების შემსუბუქება. ზოგიერთ პაციენტს განუვითარდა სიმპტომების რეციდივი იმავე პრეპარატის ან სხვა DPP-4 ინჰიბიტორის ხელახლა გამოყენებისას. განხილული უნდა იქნას DPP-4 ინჰიბიტორები, როგორც სახსრების ძლიერი ტკივილის შესაძლო მიზეზი და პრეპარატის მიღება შეწყდეს.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

ლაქტოაციდოზი

ლაქტოაციდოზი არის ძალიან იშვიათი, მაგრამ სერიოზული მეტაბოლური გართულება, რომელიც ყველაზე ხშირად გვხვდება თირკმლის მწვავე უკმარისობის, კარდიორესპირატორული დაავადების ან სეფსისის დროს. მეტფორმინის დაგროვება ხდება თირკმელების ფუნქციის მკვეთრი გაუარესებით და ზრდის ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკს.

თუ დეჰიდრატაცია მოხდა (მაგ. ძლიერი დიარეის ან ღებინების გამო, ცხელება ან სითხის მიღების დაქვეითება), პაციენტმა უნდა შეწყვიტოს მეტფორმინის შემცველი მედიკამენტის მიღება (მაგ., დიალიპტინ-M 850) და დაუყოვნებლივ მიმართოს ექიმს.

მედიკამენტი, რომელსაც შეუძლია  გამოიწვიოს თირკმლის ფუნქციის მწვავე დარღვევა (როგორიცაა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებები, შარდმდენები და ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები) სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მეტფორმინის შემცველ პრეპარატებს (მაგ., დიალიპტინ-M 850).  ლაქტოაციდოზის განვითარების სხვა რისკ-ფაქტორებს მიეკუთვნება ალკოჰოლის გადაჭარბებული მოხმარება, ღვიძლის უკმარისობა,  უკონტროლო დიაბეტი, გახანგრძლივებული შიმშილი და ჰიპოქსიასთან დაკავშირებული ნებისმიერი მდგომარეობა, აგრეთვე წამლების ერთდროული გამოყენება, რომლებმაც შეიძლება გამოიწვიოს ლაქტოაციდოზი.

ლაქტოაციდოზის დიაგნოზი

პაციენტები და/ან მომვლელები ინფორმირებული უნდა იყვნენ  ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკის შესახებ. ლაქტოაციდოზს ახასიათებს აციდოზური ქოშინი, მუცლის ტკივილი, კუნთების კრუნჩხვები, ასთენია და ჰიპოთერმია, რასაც მოჰყვება კომა. თუ საეჭვო სიმპტომები გამოვლინდა, პაციენტმა უნდა შეწყვიტოს მეტფორმინის შემცველი პრეპარატების მიღება (მაგ, დიალიპტინ-M 850) და დაუყოვნებლივ მიმართოს სამედიცინო დახმარებას. დიაგნოსტიკური ლაბორატორიული მაჩვენებლები მოიცავს სისხლის pH-ის დაქვეითებას (<7,35), პლაზმის ლაქტატის მომატებას (>5 მმოლ/ლ), ანიონის უფსკრულის გაზრდას და ლაქტატის/პირუვატის თანაფარდობის გაზრდას. მეტაბოლური აციდოზის ეჭვის შემთხვევაში, მეტფორმინის შემცველი პრეპარატებით მკურნალობა უნდა შეწყდეს და პაციენტი სასწრაფოდ გადაიყვანონ საავადმყოფოში.

თირკმლის ფუნქციის მონიტორინგი

GFR მნიშვნელობები უნდა განისაზღვროს მკურნალობის დაწყებამდე და რეგულარულად შემდგომ. მეტფორმინის შემცველი მედიკამენტები (მაგ., მეტფორმინი) უკუნაჩვენებია პაციენტებში GFR

თანმხლები მედიკამენტები, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინონ თირკმლის ფუნქციაზე ან მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის აბსორბციაზე.

სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული თანმხლები მედიკამენტები, რომლებმაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს თირკმელების ფუნქციაზე, გამოიწვიოს მნიშვნელოვანი ჰემოდინამიკური ცვლილებები ან შეაფერხოს თირკმელებში წამლის ტრანსპორტირება, ან გაზარდოს მეტფორმინის სისტემური ექსპოზიცია.

ინტრავასკულარული იოდის შემცველი კონტრასტული საშუალებების შეყვანა

იოდიანი კონტრასტული საშუალებების ინტრავასკულარულმა შეყვანამ შეიძლება გამოიწვიოს კონტრასტული ნეფროპათია, რაც იწვევს მეტფორმინის დაგროვებას და ზრდის ლაქტოაციდოზის რისკს. მეტფორმინის შემცველი მედიკამენტების (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850) მიღება უნდა შეწყდეს ვიზუალიზაციის პროცედურის დაწყებამდე ან მის დროს და ხელახლა ჩატარდეს პროცედურებიდან მხოლოდ 48 საათის შემდეგ, შემდეგ კი განახლდეს მხოლოდ დიალიპტინ-M 850-ის შემდეგ.

ჰიპოქსიური მდგომარეობა

გულ-სისხლძარღვთა კოლაფსი (შოკი), გულის მწვავე შეგუბებითი უკმარისობა, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი და სხვა მდგომარეობები, რომლებიც ხასიათდება ჰიპოქსემიით, ასოცირდება ლაქტოაციდოზთან და ასევე შეიძლება გამოიწვიოს პრერენალური აზოტემია. თუ ასეთი მოვლენები გამოვლინდა პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მეტფორმინის შემცველ პრეპარატებს,  მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს.

ქირურგიული პროცედურები

მეტფორმინის შემცველი მედიკამენტების მიღება (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850) უნდა შეწყდეს ოპერაციის დროს ზოგადი, სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის დროს (გარდა მცირე პროცედურებისა, რომლებიც არ არის დაკავშირებული საკვებისა და სითხეების შეზღუდულ მიღებასთან) და არ უნდა განახლდეს ოპერაციიდან 48 საათის განმავლობაში ან სანამ პაციენტი არ განაახლებს პერორალურ კვებას და თირკმლის ფუნქცია არ იქნება ხელახლა  შეფასებული და სტაბილური.

ალკოჰოლის მიღება

ცნობილია, რომ ალკოჰოლი აძლიერებს მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის მოქმედებას ლაქტატის მეტაბოლიზმზე. პაციენტები წინასწარ უნდა გააფრთხილონ ალკოჰოლის ჭარბი მოხმარების შესახებ მეტფორმინის შემცველი პრეპარატების მიღებისას (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850).

ალკოჰოლური ინტოქსიკაცია დაკავშირებულია ლაქტოაციდოზის განვითარების გაზრდილ რისკთან, განსაკუთრებით უზმოზე, არასწორი კვების ან ღვიძლის უკმარისობის შემთხვევაში.

პაციენტები ღვიძლის უკმარისობით

ვინაიდან ღვიძლის დისფუნქცია ზოგიერთ შემთხვევაში ასოცირდება ლაქტოაციდოზთან, მეტფორმინის ჰიდროქლორიდთან დაკავშირებული რისკი, მეტფორმინის შემცველი პრეპარატები (როგორიცაა დიალიპტინ-M 850) ჩვეულებრივ არ უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში ღვიძლის უკმარისობის კლინიკური ან ლაბორატორიული ნიშნებით.

ვიტამინი B₁₂ დონე

მეტფორმინი ასოცირდება შრატში ვიტამინის B₁₂ დონის შემცირებასთან კლინიკური გამოვლინების გარეშე პაციენტების დაახლოებით 7%-ში. ეს შემცირება ძალიან იშვიათად ასოცირდება ანემიასთან და, როგორც წესი, სწრაფად შექცევადია მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის და/ან ვიტამინი B₁₂-ის შეწყვეტის შემდეგ. პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ მეტფორმინის შემცველ მედიკამენტებს, რეკომენდირებულია ჰემატოლოგიური პარამეტრების განსაზღვრა წელიწადში ერთხელ მაინც და ნებისმიერი აშკარა პათოლოგია სათანადოდ უნდა იქნას გამოკვლეული და გამოსწორებული. ზოგიერთი ადამიანი (მაგალითად, ადამიანები, რომლებსაც აქვთ ვიტამინი B₁₂ ან კალციუმის არაადეკვატური მიღება ან შეწოვა) მიდრეკილი არის B₁₂ ვიტამინის დაბალი დონის განვითარებისკენ. ასეთი პაციენტებისთვის, შრატში ვიტამინის B₁₂ დონის რეგულარული გაზომვა მინიმუმ ორიდან სამ წლამდე ინტერვალით შეიძლება იყოს სასარგებლო.

ადრე კონტროლირებადი ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტების კლინიკურ სტატუსში ცვლილებები

 ადრე კარგად კონტროლირებადი ტიპის 2 დიაბეტის მქონე პაციენტი, რომელსაც განუვითარდა ლაბორატორიული დარღვევები ან კლინიკური დაავადება (განსაკუთრებით გაურკვეველი და ცუდად განსაზღვრული დაავადება) დაუყოვნებლივ უნდა შეფასდეს კეტოაციდოზზე და/ან ლაქტოაციდოზზე. აციდოზის ნებისმიერი ფორმის გამოვლენის შემთხვევაში, დიალიპტინ-M 850-ის გამოყენება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს და შესაბამისი ზომები უნდა იქნას მიღებული.

ჰიპოგლიკემია

ჰიპოგლიკემია ჩვეულებრივ არ ვითარდება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მხოლოდ დიალიპტინ-M 850-ს, მაგრამ შესაძლებელია გამოვლინდეს დიეტაში კალორიების ნაკლებობით, ინტენსიური ფიზიკური აქტივობით, რომელიც არ არის კომპენსირებული კალორიების მიღებით, ან ეთანოლის მოხმარებით. ხანდაზმულები, დასუსტებული ან პაციენტები რომლებიც არასრულფასოვნად იკვებებიან, აგრეთვე პაციენტები თირკმელზედა ჯირკვლის ან ჰიპოფიზის უკმარისობით ან ალკოჰოლური ინტოქსიკაციის ქვეშ მყოფი პაციენტები, მიდრეკილნი არიან ჰიპოგლიკემიური ეფექტების განვითარებისკენ.

ჰიპოგლიკემიის ამოცნობა შეიძლება რთული იყოს ხანდაზმულებში და ადამიანებში,    რომლებიც იღებენ ბეტა-ადრენომაბლოკირებელ პრეპარატებს.

ცნობილია, რომ სულფონილშარდოვანა იწვევს ჰიპოგლიკემიას. პაციენტები, რომლებიც    იღებენ ვილდაგლიპტინს სულფონილშარდოვანას პრეპარატებთან ერთად, შესაძლოა იმყოფებოდნენ ჰიპოგლიკემიის განვითარების რისკის ქვეშ. ამიტომ, სულფონილშარდოვანას დოზის შემცირება შეიძლება ჩაითვალოს მიზანშეწონილად ჰიპოგლიკემიის რისკის შესამცირებლად.

სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლის დაკარგვა

როდესაც დიაბეტის მკურნალობის ნებისმიერ რეჟიმზე დასსტაბილიზებული პაციენტი განიცდის სტრესს, როგორიცაა ცხელება, ტრავმა, ინფექცია, ოპერაცია და ა.შ., შეიძლება მოხდეს გლიკემიის კონტროლის დროებით დაკარგვა. ასეთ შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს დიალიპტინ-M 850-ის მიღების შეწყვეტა და ინსულინის დროებით მიღება. დიალიპტინ-M 850-ის მიღება შეიძლება განახლდეს მწვავე შეტევის შეწყვეტის შემდეგ.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და ურთიერთქმედების სხვა ფორმები

დიალიპტინი-M 850

ვილდაგლიპტინის (100 მგ დღეში ერთხელ) ერთდროული მიღებისას მეტფორმინის ჰიდროქლორიდთან (1000 მგ დღეში ერთხელ), კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება არ დაფიქსირებულა. დიალიპტინ-M 850-ის თითოეული კომპონენტის ურთიერთქმედება მედიკამენტებთან საგულდაგულოდ იყო შესწავლილი. თუმცა, კლინიკურ კვლევებში და ფართო კლინიკურ გამოყენებაში პაციენტებში აქტიური ნივთიერებების ერთდროულმა გამოყენებამ არ გამოიწვია რაიმე მოულოდნელი ურთიერთქმედება.

შემდეგი განცხადებები ასახავს ამჟამად ხელმისაწვდომ ინფორმაციას ცალკეული აქტიური ინგრედიენტების შესახებ (ვილდაგლიპტინი და მეტფორმინი).

ვილდაგლიპტინი

ვილდაგლიპტინს აქვს წამალთან ურთიერთქმედების დაბალი პოტენციალი. იმის გამო, რომ ვილდაგლიპტინი არ არის ციტოქრომ P (CYP) 450 ფერმენტის სუბსტრატი და არ აინჰიბირებს და არ იწვევს CYP 450 ფერმენტებს, მას არ შეუძლია ურთიერთქმედება თანმხლებ მედიკამენტებთან, რომლებიც წარმოადგენენ ამ ფერმენტების სუბსტრატებს, ინჰიბიტორებს ან ინდუქტორებს.

ურთიერთქმედების კვლევები ჩატარდა მედიკამენტებთან, რომლებსაც ჩვეულებრივ უნიშნავენ პაციენტებს ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით ან ვიწრო თერაპიული მოქმედების მქონე პრეპარატებთან.  ამ კვლევების შედეგებზე დაყრდნობით, კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება სხვა პერორალურ ანტიდიაბეტურ საშუალებებთან (გლიბენკლამიდი, პიოგლიტაზონი, მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი), ამლოდიპინთან, დიგოქსინთან, რამიპრილთან, სიმვასტატინთან, ვალსარტანთან ან ვარფარინთან არ დაფიქსირებულა ვილდაგლიპტინის ერთდროული გამოყენებისას.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

მეტფორმინის შესახებ ცნობილია შემდეგი:

ფუროსემიდი

ფუროსემიდმა გაზარდა მეტფორმინის Cmax და AUC სისხლში მეტფორმინის თირკმლის კლირენსის შეცვლის გარეშე. მეტფორმინმა შეამცირა ფუროსემიდის Cmax და AUC სისხლში, ხოლო ფუროსემიდის თირკმლის კლირენსი არ შეცვლილა.

ნიფედიპინი

შარდში მეტფორმინის გაზრდილი ექსკრეცია. მეტფორმინს მინიმალური ეფექტი ჰქონდა ნიფედიპინზე.

გლიბურიდი

გლიბურიდი არ იწვევდა ცვლილებებს მეტფორმინის PK/PD პარამეტრებში.

დაფიქსირდა გლიბურიდის სისხლში Cmax და AUC დაქვეითება, მაგრამ იყო ძალიან ცვალებადი.

იოდირებული კონტრასტული აგენტები

მეტფორმინის შემცველი მედიკამენტების მიღება (მაგ., დიალიპტინ-M 850) უნდა შეწყდეს ვიზუალიზაციის პროცედურის დაწყებამდე ან მის დროს და განახლდეს არა ნაკლებ 48 საათის შემდეგ, იმ პირობით, რომ თირკმელების ფუნქცია ხელახლა შეფასდება და აღმოჩნდება სტაბილური.

მედიკამენტები, რომლებიც ამცირებს მეტფორმინის კლირენსს

მედიკამენტების ერთდროულმა გამოყენებამ, რომლებიც აინჰიბირებს თირკმელების მილაკების საერთო სატრანსპორტო სისტემებს, რომლებიც მონაწილეობენ მეტფორმინის ელიმინაციაში (მაგ., ორგანული კათიონის გადამტანი-2 [OCT2]/მრავალჯერადი ექსკრეციის ინჰიბიტორები [MATEs], როგორიცაა რანოლაზინი, ვანდეტანიბი, დოლუტეგრავირი და ციმეტიდინი) შეიძლება გაზარდოს მეტფორმინის სისტემური ექსპოზიცია.

სხვა

ზოგიერთმა მედიკამენტმა შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს თირკმლის ფუნქციაზე, რამაც შეიძლება გაზარდოს ლაქტოაციდოზის რისკი, მაგალითად  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა საშუალებებმა, მათ შორის,  ციკლოოქსიგენაზა (COX) II-ის სელექციურმა ინჰიბიტორებმა, აგფ ინჰიბიტორებმა, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებმა და შარდმდენებმა, განსაკუთრებით მარყუჟოვანმა დიურეტიკებმა. თირკმლის ფუნქციის გულდასმითი მონიტორინგი აუცილებელია ამ პრეპარატების მიღების დაწყებისას ან მეტფორმინის შემცველ პრეპარატებთან ერთად გამოყენებისას (მაგალითად, დიალიპტინ-M 850). ზოგიერთი პრეპარატი იწვევს ჰიპერგლიკემიას და შესაძლოა გამოიწვიოს გლიკემიური კონტროლის დაკარგვა. ამ პრეპარატებს შორისაა თიაზიდები და სხვა დიურეტიკები, კორტიკოსტეროიდები, ფენოთიაზინები, ფარისებრი ჯირკვლის მედიკამენტები, ესტროგენები, ორალური კონტრაცეპტივები, ფენიტოინი, ნიაცინი, სიმპათომიმეტიკები, კალციუმის არხის ბლოკატორები და იზონიაზიდი. ამ პაციენტებში მედიკამენტის მიღების დაწყების ან შეწყვეტის დროს რეკომენდებულია გლიკემიის გულდასმითი მონიტორინგი და მეტფორმინის დოზის კორექცია.

მწვავე ალკოჰოლური ინტოქსიკაციის დროს (განსაკუთრებით უზმოზე, არასწორი კვების ან ღვიძლის უკმარისობის დროს) იზრდება მეტფორმინის მიერ გამოწვეული ლაქტოაციდოზის განვითარების რისკი. მოერიდეთ ალკოჰოლის და მედიკამენტების მიღებას.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობა

ორსულ ქალებში პრეპარატის დიალიპტინი-M 850 გამოყენების გამოცდილება საკმარისად არ

არის შესწავლილი. ემბრიო-ნაყოფის განვითარების (ტერატოლოგია) კვლევები ჩატარდა ვირთხებსა და კურდღლებზე ვილდაგლიპტინისა და მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის 1:10 კომბინაციის გამოყენებით და არ აჩვენა ტერატოგენურობის მტკიცებულება არცერთ სახეობაში. დიალიპტინი-M 850 არ უნდა იქნას გამოყენებული ორსულობის დროს, თუ პოტენციური სარგებელი არ ამართლებს ნაყოფისთვის პოტენციურ რისკს. ცხოველებზე ჩატარებული კვლევები ყოველთვის ვერ საზღვრავს ადამიანის რეაქციას პრეპარატზე.

ლაქტაცია

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა მეტფორმინის და ვილდაგლიპტინის ექსკრეცია რძეში. არ ჩატარებულა კვლევები დიალიპტინი-M 850 კომბინირებულ კომპონენტებზე. მეტფორმინი გამოიყოფა დედის რძეში. უცნობია გამოიყოფა თუ არა ვილდაგლიპტინი დედის რძეში. პრეპარატი არ უნდა დაინიშნოს მეძუძურ ქალებში.

გავლენა ავტომობილის ტარების და დანადგარების გამოყენების უნარზე

მანქანის მართვისა და მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე ზემოქმედების შესწავლა არ ჩატარებულა. ამიტომ, პაციენტებმა, რომლებსაც შეიძლება განუვითარდეთ თავბრუსხვევა, თავი უნდა შეიკავონ ავტომანქანის მართვისგან ან მექანიზმებთან მუშაობისგან.

არასასურველიფექტები

გვერდითი რეაქციები, რომლებიც მოხსენებული იყო პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ ვილდაგლიპტინს ორმაგ ბრმა კვლევებში, როგორც მეტფორმინის დანამატის სახით და მონოთერაპიის სახით, ჩამოთვლილია ქვემოთ, თითოეული ჩვენებისთვის, MedDRA ორგანოთა კლასის და აბსოლუტური სიხშირის მიხედვით. სისტემებისა და ორგანოების თითოეულ კლასში, გვერდითი რეაქციები დალაგებულია სიხშირის მიხედვით, პირველ რიგში ჩამოთვლილია ყველაზე გავრცელებული რეაქციები. სიხშირის თითოეულ ჯგუფში, მედიკამენტის გვერდითი რეაქციები წარმოდგენილია სიმძიმის კლებადობის მიხედვით. გარდა ამისა, მედიკამენტის თითოეული გვერდითი რეაქციის შესაბამისი სიხშირის კატეგორია ეფუძნება შემდეგ კონვენციას: ძალიან ხშირი (≥1/10); ხშირი (≥1/100-დან <1/10-მდე); არახშირი (≥1/1000-დან <1/100-მდე); იშვიათი (≥1/10000-დან <1/1000-მდე); ძალიან იშვიათი (<1/10000).

ცალკეული გვერდითი მოვლენების აღწერა

ვილდაგლიპტინი

ღვიძლისუკმარისობა

ვილდაგლიპტინის გამოყენებისას აღინიშნა ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის იშვიათი შემთხვევები (ჰეპატიტის ჩათვლით). ამ შემთხვევებში პაციენტები, როგორც წესი, ასიმპტომურები იყვნენ, კლინიკური გამოვლინების გარეშე და მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ღვიძლის ფუნქცია ნორმალურ მაჩვენებლებს უბრუნდებოდა.

ანგიონევროზულიშეშუპება

ანგიონევროზული შეშუპების იშვიათი შემთხვევები დაფიქსირდა ვილდაგლიპტინის იმავე სიხშირით მიღებისას, როგორც საკონტროლო ჯგუფში. დაფიქსირდა შემთხვევების დიდი რაოდენობა, როდესაც ვილდაგლიპტინი გამოიყენებოდა აგფ ინჰიბიტორთან ერთად. რეაქციების უმეტესობა მსუბუქი იყო და ალაგდა ვილდაგლიპტინით მკურნალობის გაგრძელებით.

ჰიპოგლიკემია

ჰიპოგლიკემია იშვიათად აღინიშნებოდა ვილდაგლიპტინის მონოთერაპიის სახით გამოყენებისას კონტროლირებად კვლევებში. ჰიპოგლიკემიის მძიმე ან სერიოზული შემთხვევები არ დაფიქსირებულა.

მეტფორმინი

ვიტამინი  B₁₂-ისშეწოვისდაქვეითება 

ძალიან იშვიათად, დაფიქსირდა B₁₂ ვიტამინის შეწოვის დაქვეითება და შრატში დონის დაქვეითება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მეტფორმინს ხანგრძლივად. თუ პაციენტს აქვს მეგალობლასტური ანემია, რეკომენდებულია ამ ეტიოლოგიის გათვალისწინება.

ღვიძლისფუნქცია

აღწერილია ღვიძლის დისფუნქციის ან ჰეპატიტის ცალკეული შემთხვევები, რომლებიც ქრება მეტფორმინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ.

კუჭ-ნაწლავისდარღვევები

გვერდითი რეაქციები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან ყველაზე ხშირად ვლინდება მკურნალობის დასაწყისში და უმეტეს შემთხვევაში ქრება სპონტანურად. მათი პრევენციისთვის რეკომენდებულია მეტფორმინის  დღიური დოზის მიღება ჭამის დროს ან ჭამის შემდეგ. დოზის ნელ-ნელა გაზრდამ შეიძლება ასევე გააუმჯობესოს კუჭ-ნაწლავის ტოლერანტობა.

დოზის გადაჭარბება

ნიშნები და სიმპტომები

ვილდაგლიპტინი  

დოზის გადაჭარბების შემთხვაში დაფიქსირდა: კუნთების ტკივილი, მსუბუქი და გარდამავალი პარესთეზია, ცხელება, შეშუპება და ლიპაზის დონის გარდამავალი მატების ცალკეული შემთხვევები (ULN-ზე 2-ჯერ მეტი).

ვილდაგლიპტინი არ არის დიალიზებადი, მაგრამ ძირითადი ჰიდროლიზური მეტაბოლიტი (LAY151) შეიძლება მოიხსნას ჰემოდიალიზით.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

დაფიქსირდა მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის დოზის გადაჭარბების შემთხვევები, მათ შორის 50 გრამზე მეტი დოზის მიღებისას. ჰიპოგლიკემია დაფიქსირდა შემთხვევების დაახლოებით 10%-ში, მაგრამ მიზეზობრივი კავშირი მეტფორმინის ჰიდროქლორიდთან დადგენილი არ არის. ლაქტოაციდოზი დაფიქსირდა მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ჭარბი დოზირების შემთხვევების დაახლოებით 32%-ში. ჰემოდიალიზი შეიძლება სასარგებლო იყოს დაგროვილი წამლის ორგანიზმიდან გამოდევნისთვის პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ჭარბი დოზირება.

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში უნდა დაიწყოს შესაბამისი დამხმარე მკურნალობა პაციენტის კლინიკური ნიშნებისა და სიმპტომების გათვალისწინებით.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

ფარმაკოთერაპიულიჯგუფი: შაქრიანი დიაბეტის სამკურნალო საშუალებები, სისხლში გლუკოზის დონის დამწევი პერორალური სამკურნალო საშუალებების კომბინაცია.

ათქ კოდი: А10ВD08.

მოქმედებისმექანიზმი

დიალიპტინი-M 850 აერთიანებს ორ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატს მოქმედების სხვადასხვა მექანიზმით, რათა გააუმჯობესოს გლიკემიური კონტროლი ტიპი 2 დიაბეტის მქონე პაციენტებში: ვილდაგლიპტინი, რომელიც მიეკუთვნება DPP-4 ინჰიბიტორების კლასს (დიპეპტიდილ პეპტიდაზა-4) და მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი, რომელიც მიეკუთვნება ბიგუანიდების კლასს.

ვილდაგლიპტინი, ლანგერჰანსის კუნძულის უჯრედების გამაძლიერებელი ჯგუფის მედიკამენტების წევრი, არის ძლიერი სელექციური დიპეპტიდილ პეპტიდაზა-4 (DPP-4) ინჰიბიტორი, რომელიც აუმჯობესებს გლიკემიურ კონტროლს. ვილდაგლიპტინის მიერ DPP-4-ის დათრგუნვა იწვევს ინკრეტინის ჰორმონების GLP-1 (გლუკაგონის მსგავსი პეპტიდი 1) და GIP (გლუკოზაზე დამოკიდებული ინსულინოტროპული პოლიპეპტიდი) ენდოგენური დონის ზრდას უზმოზე და ჭამის შემდეგ.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი ამცირებს ღვიძლში გლუკოზის გამომუშავებას, ამცირებს გლუკოზის ნაწლავში შეწოვას და აუმჯობესებს ინსულინის მგრძნობელობას პერიფერიული გლუკოზის ათვისებისა და გამოყენების გაზრდით. მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი ასტიმულირებს უჯრედშიდა გლიკოგენის სინთეზს  და ზრდის გარკვეული ტიპის მემბრანული გლუკოზის გადამტანების სატრანსპორტო მოცულობას (GLUT-1 და GLUT-4).

ფარმაკოდინამიკა

ცალკეული კომპონენტების ეფექტურობა და უსაფრთხოება ადრე იყო დადგენილი, ხოლო ცალკეული კომპონენტების კომბინირებული გამოყენების ეფექტურობა და უსაფრთხოება შეფასებული იყო კლინიკურ კვლევებში.  ამ კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა ვილდაგლიპტინის დამატებითი სარგებელი მე-2 ტიპის დიაბეტის მქონე პაციენტებში, რომლებმაც მეტფორმინის ჰიდროქლორიდით მკურნალობისას ვერ მიაღწიეს ადეკვატურ კონტროლს.

ფარმაკოკინეტიკა

აბსორბცია

საკვები არ მოქმედებს დიალიპტინ-M 850-დან ვილდაგლიპტინის შეწოვის ხარისხსა და სიჩქარეზე. მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის Cmax და AUC პრეპარატში შემცირდა 26%-ით და 7%-ით, შესაბამისად, საკვებთან ერთად მიღებისას. მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის აბსორბცია ასევე დაგვიანებული იყო, რაც იზომება Tmax-ით (2.0-დან 4.0 საათამდე) საკვებთან ერთად მიღებისას. ეს ცვლილებები Cmax-სა და AUC-ში თანმიმდევრულია, მაგრამ უფრო დაბალია, ვიდრე დაფიქსირდა ცალკე მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის საკვების დროს მიღებისას.

ვილდაგლიპტინი

ცარიელ კუჭზე პერორალური მიღების შემდეგ, ვილდაგლიპტინი სწრაფად შეიწოვება, მაქსიმალური პლაზმური კონცენტრაცია აღინიშნება 1,75 საათის შემდეგ. საკვებთან ერთად მიღება ოდნავ ამცირებს ვილდაგლიპტინის შეწოვის სიჩქარეს, რაც ხასიათდება პიკური კონცენტრაციის დაქვეითებით 19%-ით და პლაზმაში პიკური კონცენტრაციის მიღწევის დროის დაგვიანებით 2,5 საათამდე. შეწოვის ხარისხზე გავლენას არ ახდენს და საკვების მიღება არ ცვლის მთლიან ექსპოზიციას (AUC).

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

500 მგ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა ცარიელ კუჭზე არის დაახლოებით 50-60%. 500-დან 1500 მგ-მდე და 850-დან 2550 მგ-მდე მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ტაბლეტების ერთჯერადი პერორალური დოზების გამოყენებით ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა დოზის პროპორციულობის ნაკლებობა დოზების ზრდასთან, რაც აიხსნება შეწოვის შემცირებით და არა გამოყოფის ცვლილებებით. საკვები ამცირებს მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის შეწოვას და ოდნავ ანელებს მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის შეწოვას, რაც დასტურდება პლაზმაში საშუალო პიკური კონცენტრაციის (Cmax) დაახლოებით 40%-ით, პლაზმური კონცენტრაცია-დროის მრუდის ქვეშ მდებარე ფართობის 25%-ით დაქვეითებით და პლაზმაში (Tmax) დროის გაზრდით 35 წუთის განმავლობაში მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის 850 მგ ერთი ტაბლეტის საკვებთან ერთად მიღებიდან, უზმოზე მიღებულ იმავე ტაბლეტთან შედარებით. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია.

განაწილება

ვილდაგლიპტინი

ვილდაგლიპტინის დაკავშირება პლაზმის ცილებთან დაბალია (9,3%), ვილდაგლიპტინი თანაბრად ნაწილდება პლაზმასა და ერითროციტებს შორის. ვილდაგლიპტინის განაწილების საშუალო მოცულობა წონასწორულ მდგომარეობაში ინტრავენური შეყვანის შემდეგ (Vss) არის 71 ლ, რაც მიუთითებს ექსტრავასკულარულ განაწილებაზე.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის განაწილების აშკარა მოცულობა (V/F) 850 მგ ერთჯერადი პერორალური დოზის შემდეგ იყო საშუალოდ 654 ± 358 ლ. მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი სუსტად უკავშირდება პლაზმის ცილებს, განსხვავებით სულფონილშარდოვანას წარმოებულებისგან, რომლებიც 90%-ზე მეტად უკავშირდება ცილებთან. მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი გამოიყოფა სისხლის წითელი უჯრედებიდან სავარაუდოდ დროზე დამოკიდებული გზით. მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ტიპიური კლინიკური დოზებისა და დოზირების რეჟიმის დროს, მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის წონასწორული კონცენტრაცია პლაზმაში მიიღწევა 24-დან 48 საათამდე და ჩვეულებრივ არის

ბიოტრანსფორმაცია/მეტაბოლიზმი

ვილდაგლიპტინი

მეტაბოლიზმი არის ვილდაგლიპტინის ელიმინაციის მთავარი გზა ადამიანებში, რომელიც შეადგენს დოზის 69%-ს. ძირითადი მეტაბოლიტი, LAY151, ფარმაკოლოგიურად არააქტიურია და არის ციანოგენური ჰიდროლიზის პროდუქტი, რომელიც წარმოადგენს დოზის 57%-ს, რასაც მოჰყვება ამიდური ჰიდროლიზის პროდუქტი (დოზის 4%). DPP-4 ნაწილობრივ მონაწილეობს ვილდაგლიპტინის ჰიდროლიზში, როგორც ნაჩვენებია in vivo კვლევაში DPP-4-დეფიციტური ვირთხების გამოყენებით. ვილდაგლიპტინი არანაირად არ მეტაბოლიზდება ციტოქრომ P450 ფერმენტებით.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

მეტფორმინი გამოიყოფა ორგანიზმიდან უცვლელი სახით შარდით. ადამიანის ორგანიზმში მეტაბოლიტები არ იქნა ნაპოვნი.

ელიმინაცია

ვილდაგლიპტინი

[14C]-ვილდაგლიპტინის პერორალური მიღების შემდეგ, დოზის დაახლოებით 85% გამოიყოფა შარდთან ერთად, ხოლო დოზის 15% აღდგება ადამიანის ორგანიზმში. უცვლელი ვილდაგლიპტინის თირკმლის ექსკრეცია შეადგენს დოზის 23%-ს პერორალური მიღების შემდეგ. ჯანმრთელ მოხალისეებში ინტრავენური შეყვანის შემდეგ, ვილდაგლიპტინის მთლიანი პლაზმური და თირკმლის კლირენსი შეადგენს 41 ლ/სთ და 13 ლ/სთ, შესაბამისად. ინტრავენური შეყვანის შემდეგ ნახევარგამოყოფის საშუალო პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 საათს. პერორალური მიღების შემდეგ ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 3 საათს და არ არის დამოკიდებული დოზაზე.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

ჯანმრთელ სუბიექტებში ერთჯერადი ინტრავენური შეყვანის კვლევებმა აჩვენა, რომ მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი გამოიყოფა უცვლელი სახით შარდით და არ ექვემდებარება ღვიძლის მეტაბოლიზმს (ადამიანებში არ არის გამოვლენილი მეტაბოლიტები) და არ გამოიყოფა ბილიარული გზით. თირკმლის კლირენსი დაახლოებით 3,5-ჯერ აღემატება კრეატინინის კლირენსს, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ მილაკოვანი სეკრეცია წამლის ელიმინაციის მთავარი გზაა. პერორალური მიღების შემდეგ, აბსორბირებული პრეპარატის დაახლოებით 90% გამოიყოფა თირკმელებით პირველი 24 საათის განმავლობაში, ხოლო პლაზმაში ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 6,2 საათს. სისხლში ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 17,6 საათს, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ სისხლის წითელი უჯრედების მასა შეიძლება იყოს განაწილების კომპონენტი.

ხაზოვანობა

ვილდაგლიპტინი სწრაფად შეიწოვება, მისი აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა პერორალური მიღების შემდეგ შეადგენს 85%-ს. ვილდაგლიპტინის პიკური პლაზმური კონცენტრაცია და ფართობი პლაზმური კონცენტრაცია-დროის მრუდის ქვეშ (AUC) გაიზარდა დოზის დაახლოებით პროპორციულად თერაპიული დოზის დიაპაზონში.

განსაკუთრებული მოსახლეობა

სქესი

ვილდაგლიპტინი

არ იყო განსხვავებები ვილდაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაში სხვადასხვა ასაკის მამაკაცებსა და ქალებში და სხეულის მასის ინდექსში (BMI). ვილდაგლიპტინის მიერ DPP-4 ინჰიბირება დამოუკიდებელი იყო სქესისგან.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები მნიშვნელოვნად არ განსხვავდებოდა ჯანმრთელ სუბიექტებსა და 2 ტიპის დიაბეტის მქონე პაციენტებს შორის სქესის მიხედვით გაანალიზების დროს.

ღვიძლის უკმარისობა

ვილდაგლიპტინი

ღვიძლის უკმარისობის ეფექტი ვილდაგლიპტინის ფარმაკოკინეტიკაზე შესწავლილი იყო პაციენტებში ღვიძლის მსუბუქი, ზომიერი და მძიმე უკმარისობით Child-Pugh სკალის მიხედვით (6 ქულა მსუბუქი და 12 ქულა მძიმესთვის) ღვიძლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებთან შედარებით. ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე პაციენტებში ვილდაგლიპტინის (100 მგ) ექსპოზიცია ერთჯერადი დოზის შემდეგ შემცირდა (20% და 8%, შესაბამისად), ხოლო მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში ვილდაგლიპტინის ექსპოზიცია გაიზარდა 22%-ით. ვილდაგლიპტინის ექსპოზიციის მაქსიმალური ცვლილება (მატება ან შემცირება) არის ~ 30%, რაც კლინიკურად მნიშვნელოვნად არ ითვლება. არ იყო კორელაცია ღვიძლის უკმარისობის სიმძიმესა და ვილდაგლიპტინის ექსპოზიციის ცვლილებებს შორის

ვილდაგლიპტინის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში, მათ შორის პაციენტებში, რომლებსაც აქვთ ALT ან AST დონეები >2,5x ULN.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ფარმაკოკინეტიკური კვლევები არ ჩატარებულა.

თირკმლის უკმარისობა

ვილდაგლიპტინი

ვილდაგლიპტინის AUC გაიზარდა საშუალოდ 1.4-ჯერ, 1.7-ჯერ და 2-ჯერ პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი, ზომიერი და მძიმე უკმარისობით, ნორმალურ ჯანმრთელ კონტროლთან შედარებით. LAY151 მეტაბოლიტების AUC გაიზარდა საშუალოდ 1.6-, 3.2- და 7.3-ჯერ და BQS867-ის საშუალოდ 1.4-, 2.7- და 7.3-ჯერ პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი, ზომიერი და მძიმე უკმარისობით, ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით. შეზღუდული მონაცემები თირკმელების დაავადების ბოლო სტადიის მქონე პაციენტებში (ESRD) მიუთითებს, რომ ვილდაგლიპტინის ეფექტი მსგავსია თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში. LAY151 კონცენტრაცია ESRD-ის მქონე პაციენტებში იყო დაახლოებით 2-3-ჯერ მეტი, ვიდრე პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით.

ვილდაგლიპტინი გამოიყოფა ჰემოდიალიზით შეზღუდული რაოდენობით (3% ჰემოდიალიზის 3-4 საათზე, დაწყებული პრეპარატის მიღებიდან 4 საათის შემდეგ).

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დაქვეითებით (როგორც იზომება კრეატინინის კლირენსით), მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ნახევარგამოყოფის პერიოდი პლაზმიდან და სისხლიდან გახანგრძლივებულია და თირკმლის კლირენსი მცირდება კრეატინინის კლირენსის შემცირების პროპორციულად.

გერიატრიულიპაციენტები (65 წლისდაუფროსი)

ვილდაგლიპტინი

ჯანმრთელ ხანდაზმულებში (≥70 წელზე), ვილდაგლიპტინის მთლიანი ექსპოზიცია (100 მგ დღეში ერთხელ) გაიზარდა 32%-ით და პიკური პლაზმური კონცენტრაცია გაიზარდა 18%-ით ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოზრდილებთან შედარებით (18-დან 40 წლამდე). ეს ცვლილებები არ ითვლება კლინიკურად რელევანტურად. DPP-4 დათრგუნვა ვილდაგლიპტინის მიერ იყო ასაკისგან დამოუკიდებელი შესწავლილ ასაკობრივ ჯგუფებში.

მეტფორმინის ჰიდროქლორიდი

ჯანმრთელ ხანდაზმულებში მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის კონტროლირებადი ფარმაკოკინეტიკური კვლევების შეზღუდული მონაცემები მიუთითებს მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის საერთო პლაზმური კლირენსის შემცირებაზე, ნახევარგამოყოფის გახანგრძლივებულ პერიოდზე და Cmax-ის გაზრდაზე ჯანმრთელ ახალგაზრდებთან შედარებით. ამ მონაცემებიდან გამომდინარეობს, რომ ასაკთან ერთად მეტფორმინის ჰიდროქლორიდის ფარმაკოკინეტიკაში ცვლილებები, უპირველეს ყოვლისა, თირკმელების ფუნქციის ცვლილებებით არის განპირობებული.

დიალიპტინი-M 850-ით მკურნალობა არ უნდა დაიწყოს ≥80 წელს გადაცილებულ პაციენტებში, თუ კრეატინინის კლირენსის მაჩვენებელის მიხედვით  თირკმლის ფუნქცია არის შემცირებული.

პედიატრიული პაციენტები (18 წლამდე)

არ არის ხელმისაწვდომი ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები.

შენახვა 

ინახება 30°C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე.

ინახება მშრალ და მზის პირდაპირი სხივებისაგან დაცულ ადგილას.

შეინახეთ ყველა მედიკამენტი ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

შენახვის ვადა

3 წელი.

კონტეინერის ხასიათი და შიგთავსი

აპკიანი გარსით დაფარული 7 ტაბლეტი თითოეულ  Alu-Alu ბლისტერში,

8 ბლისტერი თითო ინსტრუქციით თითოეულ კოლოფში.

გაცემის რეჟიმი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი - II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

მარკეტინგული ავტორიზაციის მფლობელი

დრაგ ინტერნეიშენელ ლიმიტედ

ტონგი, გაზიპური, ბანგლადეში.