მუფლექსინი პლუსი

სამკურნალო საშუალების დასახელება

მუფლექსინი პლუსი 25 მგ/4 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი.

ხარისხობრივი და რაოდენობრივი შემადგენლობა

აქტიური ნივთიერება: თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 36,90 მგ დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლს, რაც ექვივალენტურია 25 მგ დექსკეტოპროფენის და 4 მგ თიოკოლხიკოზიდს.

დამხმარე ნივთიერებები: ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი 5.00 მგ, პროპილენ გლიკოლი 0,50 მგ.

ფარმაცევტული ფორმა

აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტი.

ყვითელი ფერის, ბრტყელი ორივე მხრიდან, მრგვალი, ორმხრივამოზნექილი აპკიანი ტაბლეტი.

კლინიკური მახასიათებლები

თერაპიული ჩვენებები

მუფლექსინი პლუსი გამოიყენება ოსტეოართრიტის, ხერხემლის სვეტის ტკივილის სინდრომის, არასახსროვანი რევმატიზმის, მტკივნეული კუნთების სპაზმის და პოსტტრავმული და პოსტოპერაციული ტკივილის სიმპტომური მკურნალობისთვის.

დოზირება და მიღების წესი

დოზირება/შეყვანისსიხშირედახანგრძლივობა

მუფლექსინი პლუსის 25 მგ/4 მგ აპკიანი გარსით დაფარული ტაბლეტის რეკომენდებული დოზაა ერთი ტაბლეტი 3-ჯერ დღეში.

მუფლექსინი პლუსის ტაბლეტები არ არის განკუთვნილი ხანგრძლივი გამოყენებისთვის და მკურნალობა უნდა შემოიფარგლოს სიმპტომური პერიოდით. მკურნალობის ხანგრძლივობაა 5-7 დღე.

მიღების წესი

გამოიყენება მხოლოდ ორალური გზით.

ტაბლეტი უნდა გადაიყლაპოს ერთი ჭიქა წყლის მიყოლებით, სავსე კუჭზე.

პერორალური მიღების შემდეგ თუ დიარეა განვითარდა, დოზა შესაბამისად უნდა შემცირდეს.

დამატებითი ინფორმაცია განსაკუთრებული პოპულაციების შესახებ

თირკმელების/ღვიძლისუკმარისობა

დექსკეტოპროფენი

მთლიანი დღიური დოზა 50 მგ-მდე უნდა შემცირდეს თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი 50-80 მლ/წთ). დექსკეტოპროფენი არ გამოიყენება თირკმლის ფუნქციის საშუალო და მძიმე დარღვევის მქონე პაციენტებში (კრეატინინის კლირენსი < 50 მლ/წთ).

ღვიძლის ფუნქციის მსუბუქი ან საშუალო დარღვევის მქონე პაციენტებმა მკურნალობა უნდა დაიწყონ დაბალი დოზებით (50 მგ მთლიანი დღიური დოზა) და უნდა იმყოფებოდნენ მჭიდრო მონიტორინგის ქვეშ. დექსკეტოპროფენი არ   გამოიყენება ღვიძლის მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში.

თიოკოლხიკოზიდი

თირკმლის/ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში თიოკოლხიკოზიდის უსაფრთხოება და ეფექტურობა დადგენილი არ არის.

პედიატრიული პოპულაცია

დექსკეტოპროფენი

დექსკეტოპროფენი არ არის შესწავლილი ბავშვებსა და მოზარდებში. ამიტომ უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებსა და მოზარდებში დადგენილი არ არის, შესაბამისად, პროდუქტი არ  გამოიყენება 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში. 

თიოკოლხიკოზიდი

თიოკოლხიკოზიდი არ არის რეკომენდებული 15 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

მუფლექსინი პლუსი არ გამოიყენება 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

გერიატრიული პოპულაცია

დექსკეტოპროფენი

ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმელების ფუნქციები ფიზიოლოგიურად მცირდება, ამიტომ რეკომენდებულია უფრო დაბალი ეფექტური დოზა (საერთო დღიური დოზა 50 მგ) თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი დარღვევის შემთხვევაში. დოზა შეიძლება გაიზარდოს რეკომენდებულ დოზამდე ზოგადი პოპულაციისთვის მხოლოდ კარგი ზოგადი ტოლერანტობის დადასტურების შემდეგ.

თიოკოლხიკოზიდი

თიოკოლხიკოზიდის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ხანდაზმულ პაციენტებში არ არის შესწავლილი.

პაციენტები რეგულარულად უნდა მოწმდებოდნენ სისხლდენაზე, რომელიც შეიძლება მოხდეს კუჭ-ნაწლავის სისტემაში (GIS) ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების (NSAIDs) შემცველი პრეპარატებით მკურნალობის დროს.

უკუჩვენებები

მუფლექსინი პლუსი უკუნაჩვენებია შემდეგ შემთხვევებში:

• პაციენტები ჰიპერმგრძნობელობით დექსკეტოპროფენის, თიოკოლხიკოზიდის, ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებების ან ამ პროდუქტის ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ;
• პაციენტებში დუნე დამბლით, კუნთოვანი ჰიპოტონიით;
• პაციენტებში სისხლდენის პრობლემებით და ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას;
• პაციენტებში აქტიური ან საეჭვო პეპტიური წყლულით/სისხლჩაქცევით ან მორეციდივე პეპტიური წყლულით/სისხლჩაქცევით ან ქრონიკული დისპეფსიით ისტორიაში;
• პაციენტებში კუჭ-ნაწლავის აქტიური სისხლდენით ან პერფორაციით ანამნეზში, დაკავშირებული  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების წინა თერაპიასთან;
• კრონის დაავადების ან წყლულოვანი კოლიტის მქონე პაციენტებში;
• პაციენტებში გულის მძიმე უკმარისობით;
• პაციენტებში ბრონქული ასთმით ანამნეზში;
• თირკმელების საშუალო და მძიმე დისფუნქციის მქონე პაციენტებში;
• პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით;
• ჰემორაგიული დიათეზის და კოაგულაციის სხვა დარღვევების მქონე პაციენტებში;
• ოპერაციამდე ტკივილგამაყუჩებლად გამოყენება კორონარული არტერიის შემოვლითი გრაფტის შემთხვევაში;
• უკუნაჩვენებია ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში;
• არ უნდა გამოიყენონ პაციენტებმა, რომლებსაც ანამნეზში აღნიშნული აქვთ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები (მაგალითად: ასთმა, ჭინჭრის ციება ან ალერგიული რეაქციები) ასპირინის ან ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სხვა საშუალებების მიმართ. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებისადმი ჰიპერმგრძნობელობით გამოწვეული მძიმე მიმდინარეობისას, რომელიც იშვიათად იწვევს სიკვდილს, დაფიქსირდა ანაფილაქსიის მსგავსი რეაქციები.

განსაკუთრებული გაფრთხილებები და უსაფრთხოების ზომები გამოყენებისას

დექსკეტოპროფენი

გაფრთხილებები

ბავშვებში და მოზარდებში დექსკეტოპროფენის უსაფრთხოება დადგენილი არ არის.

გამოიყენეთ სიფრთხილით პაციენტებში, რომელთაც ანამნეზში ალერგიული მდგომარეობა აქვთ.

ხანდაზმულ პაციენტებში  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიმართ გვერდითი რეაქციების სიხშირე მაღალია. ამ პაციენტებმა მკურნალობა უნდა დაიწყონ ყველაზე დაბალი დოზით.

მუფლექსინის ერთდროული გამოყენება  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან, მათ შორის სელექციურ ციკლოოქსიგენაზა-2 (COX-2) ინჰიბიტორებთან, თავიდან უნდა იქნას აცილებული.

არასასურველი ეფექტების მინიმუმამდე შემცირება შესაძლებელია ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზის გამოყენებით, რომელიც საჭიროა უმოკლეს დროში სიმპტომების კონტროლისთვის.

გულ-სისხლძარღვთა თრომბოზული მოვლენები

კლინიკურმა კვლევებმა COX-2 სელექციური და არასელექციური  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით, სამ წლამდე ხანგრძლივობით, აჩვენა გულ-სისხლძარღვთა (CV) სერიოზული თრომბოზული მოვლენების, მიოკარდიუმის ინფარქტის და ინსულტის გაზრდილი რისკი, რაც შეიძლება ფატალური იყოს.  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ ყველა  საშუალებას, როგორც COX-2 სელექციურ, ასევე  არასელექციურს, შეიძლება ჰქონდეს მსგავსი რისკი. CV ცნობილი დაავადების   ან CV დაავადების რისკის ფაქტორების მქონე პაციენტები შეიძლება იყვნენ უფრო დიდი რისკის ქვეშ. CV გვერდითი მოვლენის პოტენციური რისკის შესამცირებლად პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით, ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა უნდა იყოს გამოყენებული უმოკლეს ხანგრძლივობით. მაშინაც კი, თუ ადრე გულ-სისხლძარღვთა სიმპტომები არ ყოფილა გამოვლენილი, პაციენტები და ექიმები ინფორმირებული უნდა იცყვნენ ასეთი მოვლენების შესახებ.

პაციენტებს უნდა მიეწოდოს ინფორმაცია იმის შესახებ, თუ რა გააკეთონ, გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული მოვლენების სიმპტომები და/ან სიმპტომების შემთხვევაში.

არ არსებობს თანმიმდევრული მტკიცებულება, რომ ასპირინის ერთდროული გამოყენება ამცირებს  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების გამოყენებასთან დაკავშირებული სერიოზული CV თრომბოზული მოვლენების გაზრდილ რისკს. ასპირინისა და  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების ერთდროული გამოყენება ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სერიოზული მოვლენების რისკს.

COX-2-ის შერჩევითი  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებზე ორმა დიდმა, კონტროლირებადმა კლინიკურმა კვლევამ ტკივილის სამკურნალოდ პირველი 10-14 დღის განმავლობაში კორონარული არტერიის შემოვლითი ტრანსპლანტაციის ოპერაციიდან, აჩვენა მიოკარდიუმის ინფარქტისა და ინსულტის გაზრდილი სიხშირე.

პაციენტებს, რომლებსაც აქვთ უკონტროლო ჰიპერტენზია, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, დიაგნოზირებული გულის იშემიური დაავადება, პერიფერიული არტერიის დაავადება და/ან ცერებროვასკულური დაავადება, ფრთხილი მიდგომით უნდა იმკურნალონ დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლით.

ჰიპერტენზია

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული  საშუალებებმა, დექსკეტოპროფენის ჩათვლით, შეიძლება გამოიწვიოს ახალი ჰიპერტენზიის დაწყება ან არსებული ჰიპერტენზიის გაუარესება, რომელთაგან რომელიმემ შეიძლება ხელი შეუწყოს გულ-სისხლძარღვთა მოვლენების სიხშირის გაზრდას. პაციენტებს, რომლებიც იღებენ თიაზიდებს ან მარყუჟოვან დიურეტიკებს, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიღებისას, შეიძლება ჰქონდეთ დაქვეითებული პასუხი ამ თერაპიაზე.  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები, მათ შორის დექსკეტოპროფენი, სიფრთხილით უნდა იყოს  გამოყენებული ჰიპერტენზიის მქონე პაციენტებში. არტერიული წნევა (BP) მჭიდროდ უნდა გაკონტროლდეს  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მკურნალობის დაწყებისას და თერაპიის განმავლობაში.

გულის შეგუბებითი უკმარისობა და შეშუპება

სითხის შეკავება და შეშუპება დაფიქსირდა ზოგიერთ პაციენტში, რომლებიც ღებულობდნენ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებს, მათ შორის, დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლს. დექსკეტოპროფენი სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული სითხის შეკავების ან გულის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ეფექტები: წყლულის, სისხლდენის და პერფორაციის რისკი

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა  საშუალებებმა შეიძლება გამოიწვიოს კუჭ-ნაწლავის მხრივ სერიოზული გვერდითი ეფექტები, როგორიცაა კუჭის ლორწოვანის, წვრილ ნაწლავის ანთება ან მსხვილ ნაწლავში სისხლდენა, წყლულები და პერფორაცია, რაც შეიძლება ფატალური იყოს. ეს სერიოზული გვერდითი მოვლენები შეიძლება მოხდეს გამაფრთხილებელი სიმპტომებით ან მის გარეშე ნებისმიერ დროს პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობენ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების თერაპიის დროს, მხოლოდ ხუთი პაციენტიდან ერთს, რომელსაც აქვს სერიოზული სიმპტომური ჩივილი კუჭ-ნაწლავის ზედა ტრაქტში. კუჭ-ნაწლავის ზედა სისტემაში წყლულები,  სისხლდენა ან  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით გამოწვეული პერფორაცია გვხვდება პაციენტების დაახლოებით 1%-ში, რომლებიც მკურნალობდნენ 3-დან 6 თვემდე და დაახლოებით 2-4% პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ ერთი წლის განმავლობაში. ეს ტენდენციები გრძელდება გამოყენების ხანგრძლივობით და ზრდის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სერიოზული გვერდითი ეფექტების განვითარების ალბათობას თერაპიის კურსში გარკვეული პერიოდის განმავლობაში. თუმცა, რისკები არსებობს მოკლევადიანი მკურნალობის დროსაც.

პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით მკურნალობა, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გვერდითი ეფექტების რისკის შესამცირებლად, უნდა გამოიყენონ ყველაზე დაბალი ეფექტური დოზა უმოკლეს დროში. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით მკურნალობის დროს პაციენტები და ექიმები ფრთხილად უნდა იყვნენ კუჭ-ნაწლავის წყლულისა და სისხლდენის ნიშნებსა და სიმპტომებზე, ხოლო თუ კუჭ-ნაწლავის მხრივ სერიოზული გვერდითი ეფექტების ეჭვი არსებობს, შემდგომი შეფასება და მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა დაიწყოს. ეს მოიცავს ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების თერაპიის შეწყვეტას კუჭ-ნაწლავის სერიოზული გვერდითი ეფექტების გაქრობამდე. მაღალი რისკის მქონე პაციენტებისთვის გათვალისწინებული უნდა იყოს ალტერნატიული მკურნალობა  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების გარეშე. 

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული პეპტიური წყლულოვანი დაავადების ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის მქონე პაციენტებში. პეპტიური წყლულოვანი დაავადების და/ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის მქონე პაციენტებისთვის და პაციენტებისთვის, რომლებიც იღებენ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებს, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის რისკი 10-ჯერ მეტია, ვიდრე  პაციენტებში, რომლებსაც არ აქვთ ამ რისკის ფაქტორები. პაციენტებში, რომლებიც ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან ერთად იღებენ ორალურ  კორტიკოსტეროიდებს, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციურ ინჰიბიტორებს, ანტიკოაგულანტებს, როგორიცაა ვარფარინი, ანტიაგრეგანტებს, როგორიცაა ასპირინი ან ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სხვა საშუალებებს, ან გახანგრძლივებულად მკურნალობენ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით, იზრდება კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის რისკი. ასეთივე რისკებს შორისაა მოწევა, ალკოჰოლის გამოყენება, ხანდაზმულობა და ზოგადი ჯანმრთელობის მდგომარეობის დარღვევა, ფაქტორები, რომლებიც სპონტანური ფატალური კუჭ-ნაწლავის მოვლენების სახით დიდწილად აღინიშნება ხანდაზმულებში ან  ჯანმრთელობის ზოგადი მდგომარეობის დარღვევის მქონე პაციენტებში; ამიტომ განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო  მოსახლეობის ამ ნაწილში. 

კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, წყლული ან პერფორაცია, რომელიც შეიძლება ფატალური იყოს, დაფიქსირდა ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული ყველა საშუალების მიღებისას, მკურნალობის ნებისმიერ დროს, გამაფრთხილებელი სიმპტომებით ან მის გარეშე, ან სერიოზული კუჭ-ნაწლავის მოვლენების წინა ისტორიის მქონე პაციენტებში. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ მუფლექსინი პლუსს, კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის ან წყლულის განვითარების შემთხვევაში  მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის, წყლულის ან პერფორაციის რისკი იზრდება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების უფრო მაღალი დოზებით, განსაკუთრებით პაციენტებში წყლულის ანამნეზით, რომელიც გართულებულია პერფორაციით და ხანდაზმულებში.

ხანდაზმულები

ხანდაზმულებს აღენიშნებათ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიმართ არასასურველი რეაქციების გაზრდილი სიხშირე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა და პერფორაცია, რომელიც შეიძლება ფატალური იყოს. ამ პაციენტებში მკურნალობის დაწყება ნდა მოხდეს ყველაზე დაბალი დოზით.

ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული ყველა საშუალების მსგავსად, ამ შემთხვევაშიც, ეზოფაგიტის, გასტრიტის და/ან პეპტიური წყლულის ნებისმიერი ისტორია უნდა იყოს მოძიებული, რათა უზრუნველყოფილი იყოს მათი სრული განკურნება დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლით მკურნალობის დაწყებამდე. პაციენტები კუჭ-ნაწლავის სიმპტომებით ან კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადების ანამნეზში, უნდა იმყოფებოდნენ მონიტორინგის ქვეშ საჭმლის მონელების დარღვევებზე, განსაკუთრებით კუჭ-ნაწლავის სისხლდენაზე.

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები სიფრთხილით უნდა მიეცეს პაციენტებს კუჭ-ნაწლავის დაავადების ისტორიით (წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება), რადგან არსებული დაავადება შეიძლება დამძიმდეს.

გასათვალისწინებელია კომბინირებული თერაპია დამცავ აგენტებთან (მაგ. მიზოპროსტოლის ან პროტონული ტუმბოს ინჰიბიტორებით) და ასევე დექსკეტოპროფენის გამოყენება ასპირინის დაბალი დოზით ამ პაციენტებისთვის. სხვა პრეპარატებმა შეიძლება გაზარდოს კუჭ-ნაწლავის რისკი.

პაციენტებში კუჭ-ნაწლავის ტოქსიკურობის ისტორიით, განსაკუთრებით ხანდაზმულებში, დაფიქსირდა უჩვეულო მუცლის სიმპტომები (კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა),  განსაკუთრებით მკურნალობის საწყის ეტაპებზე.

რეკომენდებულია სიფრთხილე  პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ანტითრომბოციტულ საშუალებებს, პერორალურ კორტიკოსტეროიდებს, ანტიკოაგულანტებს, როგორიცაა ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციურ ინჰიბიტორებს ან აცეტილსალიცილის მჟავას, რამაც შეიძლება გაზარდოს წყლულების ან სისხლდენის რისკი.

ყველა არასელექციურ არასტეროიდულ საშუალებას შეუძლია დათრგუნოს თრომბოციტების აგრეგაცია და გაახანგრძლივოს სისხლდენის დრო პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის გზით. ამიტომ, დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენება პაციენტებში, რომლებიც იღებენ სხვა თერაპიას, რომელიც ხელს უშლის ჰემოსტაზს, როგორიცაა ვარფარინი ან სხვა კუმარინები ან ჰეპარინები, არ არის რეკომენდებული.

თირკმელების მხრივ ეფექტები

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული  საშუალებების ხანგრძლივმა მიღებამ გამოიწვია თირკმლის პაპილარული ნეკროზი და თირკმლის სხვა პათოლოგიები. თირკმლის ტოქსიკურობა ასევე გამოვლინდა პაციენტებში, რომლებშიც თირკმლის პროსტაგლანდინებს აქვთ კომპენსატორული როლი თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებაში. ამ პაციენტებში ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს პროსტაგლანდინების ფორმირებისა და თირკმლის სისხლის ნაკადის დოზადამოკიდებული შემცირება, რაც შეიძლება თირკმლის დეკომპენსაციის მიზეზი გახდეს. ამ ტიპის რისკის ქვეშ არიან პაციენტები  თირკმლის ფუნქციის დარღვევით, გულის უკმარისობით, ღვიძლის დისფუნქციით, დიურეზული საშუალებების და აგფ ინჰიბიტორების მიღებისას და ხანდაზმულები. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების თერაპიის შეწყვეტის შემდეგ პაციენტები ჩვეულებრივ უბრუნდებიან მკურნალობამდე მდგომარეობას.    

ანთების საწინააღმდეგო   არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, ამ შემთხვევაშიც, დექსკეტოპროფენმა შესაძლოა გაზარდოს პლაზმური შარდოვანას აზოტი და კრეატინინი. პროსტაგლანდინების სინთეზის სხვა ინჰიბიტორების მსგავსად, ის შეიძლება დაკავშირებული იყოს თირკმელების სისტემაზე არასასურველ ეფექტებთან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გლომერულური ნეფრიტი, ინტერსტიციული ნეფრიტი, თირკმლის პაპილარული ნეკროზი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

თირკმელების პროგრესირებადი დაავადება

ხელმისაწვდომი არ არის კონტროლირებადი კლინიკური კვლევების ინფორმაცია დექსკეტოპროფენის გამოყენების შესახებ თირკმელების შორსწასული დაავადების მქონე პაციენტებში. ამიტომ დექსკეტოპროფენით მკურნალობა არ არის რეკომენდებული თირკმელების ძირითადი დაავადების მქონე პაციენტებში. თუ დექსკეტოპროფენით თერაპია უნდა დაიწყოს, რეკომენდებულია პაციენტების თირკმლის ფუნქციის ფრთხილად მონიტორინგი.

ანაფილაქტოიდური რეაქციები

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სხვა  საშუალებების მსგავსად, ამ შემთხვევაშიც, ანაფილაქტოიდური რეაქციები შეიძლება განვითარდეს პაციენტებში, რომლებიც ადრე არ იყენებდნენ დექსკეტოპროფენს. დექსკეტოპროფენი არ უნდა მიეცეს ასპირინის ტრიადის მქონე პაციენტებს (ასთმა, ჭინჭრის ციება ან მსგავსი ალერგიული რეაქციები ასპირინზე ან სხვა არასტეროიდულ საშუალებებზე).

გარდა ამისა, ბრონქული ასთმის, ვაზომოტორული რინიტის და ცხვირის პოლიპოზის მქონე პაციენტებში შეიძლება მოხდეს ფატალური ბრონქოსპაზმი ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებების და ასპირინის მიღების გამო.

კანის რეაქციები

ყველა არასტეროიდულმა საშუალებამ, მათ შორის დექსკეტოპროფენმაც, შესაძლოა გამოიწვიოს კანის სერიოზული გვერდითი მოვლენები, რომლებიც შეიძლება ფატალური იყოს, მათ შორისაა, ექსფოლიაციური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი (SJS) და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (TEN). ეს სერიოზული მოვლენები შეიძლება განვითარდეს ყოველგვარი სიმპტომების გარეშე. მკურნალობის დასაწყისში პაციენტები ამ რეაქციების მაღალი რისკის ქვეშ არიან. ნაჩვენები იქნა, რომ რეაქციები იწყება მკურნალობის პირველი თვის განმავლობაში. პაციენტები ინფორმირებული უნდა იყვნენ კანის სერიოზული რეაქციების ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ და უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, შეწყვიტონ პრეპარატის მიღება კანზე გამონაყარის ან ჰიპერმგრძნობელობის ნებისმიერი სხვა ნიშნის დროს.  

ნაყოფიერება

ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლმა შეიძლება დააზიანოს ქალის ნაყოფიერება. დექსკეტოპროფენის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ქალებისთვის, რომლებიც ფიქრობენ დაორსულებაზე. დექსკეტოპროფენით მკურნალობა უნდა შეწყდეს იმ პაციენტებისთვის, რომლებსაც აქვთ პრობლემები დაორსულების ან ინფერტილური მკურნალობის დროს.

ორსულობა

ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, ამ შემთხვევაშიც, დექსკეტოპროფენის გამოყენება არ არის რეკომენდებული ორსულობის გვიან ეტაპებზე, რადგან ის გამოიწვევს არტერიული სადინრის ადრეულ დახურვას.

ზოგადი სიფრთხილის ზომები

დექსკეტოპროფენის გამოყენება არ შეიძლება კორტიკოსტეროიდების ნაცვლად ან კორტიკოსტეროიდული თერაპიის წარუმატებლობის ნაცვლად. კორტიკოსტეროიდების უეცარმა შეწყვეტამ შეიძლება გამოიწვიოს დაავადების გამწვავება.

კორტიკოსტეროიდით ხანგრძლივი მკურნალობის მქონე პაციენტებში, თუ გადაწყვეტილია კორტიკოსტეროიდული თერაპიის შეწყვეტა, მკურნალობა სტაბილურად უნდა შემცირდეს.

დექსკეტოპტოფენის ფარმაკოლოგიურმა აქტივობამ შეიძლება შეამციროს სავარაუდო  გართულებების დიაგნოსტიკური ნიშნები (ცხელება და ანთება).

დექსკეტოპროფენი სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული სისხლმბადი სისტემის დარღვევების, სისტემური წითელი მგლურას ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადების მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის მხრივ ეფექტები

პაციენტების თითქმის 15%-ს, რომლებიც იყენებენ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებს, შეიძლება ჰქონდეს ზღურბლოვანი მატება ღვიძლის ფუნქციის ერთ ან მეტ ტესტში, ხოლო ALT და AST მნიშვნელოვანი მატება (დაახლოებით სამჯერ აღემატება ნორმის ზედა ზღვარს ან მეტს), რაც დაფიქსირდა პაციენტების დაახლოებით 1%-ში, რომლებიც იღებდნენ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებს კლინიკურ კვლევებში. ასეთი ლაბორატორიული დარღვევები შეიძლება პროგრესირებდეს, შეიძლება დარჩეს უცვლელი ან შეიძლება იყოს დროებითი, მკურნალობის გაგრძელების მიუხედავად. ღვიძლის სერიოზული რეაქციები, როგორიცაა სიყვითლე და ფატალური ფულმინანტური ჰეპატიტი, ღვიძლის ნეკროზი და ღვიძლის უკმარისობა (ზოგიერთი ფატალური შედეგით) იშვიათად აღინიშნა ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების გამოყენებისას.

პაციენტი, რომელსაც დექსკეტოპროფენით თერაპიის დროს აქვს სიმპტომები და/ან ნიშნები, რომლებიც მიუთითებს ღვიძლის დისფუნქციაზე, ან ღვიძლის პათოლოგიური ტესტი, უნდა შეფასდეს უფრო მძიმე ღვიძლის რეაქციის განვითარების მტკიცებულებაზე. თუ განვითარდება ღვიძლის დაავადების შესაბამისი კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები, ან თუ გამოვლინდა სისტემური სიმპტომები (მაგ., გამონაყარი, ეოზინოფილია და ა.შ.), დექსკეტოპროფენით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ჰემატოლოგიური ეფექტები

ანემია ზოგჯერ ვლინდება პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ დექსკეტოპროფენს ან ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდულ სხვა საშუალებებს. ეს შეიძლება გამოწვეული იყოს სითხის შეკავებით, ფარული ან  კუჭ-ნაწლავიდან სისხლის დაკარგვით ან ერითროპოეზზე  ეფექტით. პაციენტები, რომლებიც იტარებენ ხანგრძლივ მკურნალობას  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით, დექსკეტოპროფენის ჩათვლით, უნდა ჩაუტარდეთ ჰემოგლობინის ან ჰემატოკრიტის მაჩვენებლების გამოკვლევა, მაშინაც კი, თუ მათ არ აქვთ ანემიის ნიშნები ან სიმპტომები.  

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები აფერხებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ნაჩვენებია, რომ ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს ზოგიერთ პაციენტში. ასპირინისაგან განსხვავებით, მათი გავლენა თრომბოციტების ფუნქციაზე ხარისხობრივად ნაკლებია, ხანმოკლე და შექცევადი. დექსკეტოპროფენით თერაპიისა და თრომბოციტების ფუნქციის ცვლილებების გვერდითი ეფექტების რისკის მქონე პაციენტები (როგორიცაა პაციენტები კოაგულაციის დარღვევებით ან ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას) უნდა იყვნენ მონიტორინგის ქვეშ.

ადრე არსებული ასთმა

ასთმის მქონე პაციენტებს შეიძლება ჰქონდეთ ასპირინისადმი მგრძნობიარე ასთმა. ასპირინისადმი მგრძნობიარე ასთმიან პაციენტებში ასპირინის გამოყენებამ გამოიწვია მძიმე ბრონქოსპაზმი, რომელიც შეიძლება ფატალური იყოს. ვინაიდან ასპირინსა და  არასტეროიდულ სხვა საშუალებებს შორის დაფიქსირდა ჯვარედინი რეაქტიულობა, მათ შორის ბრონქოსპაზმი, დექსკეტოპროფენი არ უნდა იყოს გამოყენებული ამ ტიპის პაციენტებში და სიფრთხილით უნდა იყოს გამოყენებული პაციენტებში ადრე არსებული ასთმით.

ინფორმაცია პაციენტებისთვის

დექსკეტოპროფენმა, ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, შეიძლება გამოიწვიოს გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა მიოკარდიუმის ინფარქტი ან ინსულტი, რაც შესაძლოა  ჰოსპიტალიზაციისა და სიკვდილის მიზეზი გახდეს.

თუ გულ-სისხლძარღვთა სერიოზული მოვლენები ხდება გამაფრთხილებელი სიმპტომების გარეშე, პაციენტებმა ყურადღება უნდა მიაქციონ ისეთ ნიშნებსა და სიმპტომებს, როგორიცაა გულ-მკერდის ტკივილი, ქოშინი, სისუსტე და მეტყველების შეფერხება და  უნდა მიმართონ სამედიცინო დახმარებას, თუ შეამჩნევენ მსგავს ნიშნებს ან სიმპტომებს. პაციენტები გაფრთხილებული უნდა იყვნენ შემდგომი დაკვირვების მნიშვნელობაზე.

ამ კლასის სხვა პრეპარატების მსგავსად, დექსკეტოპროფენმა შეიძლება გამოიწვიოს დისკომფორტი და იშვიათად სერიოზული გვერდითი მოვლენები, როგორიცაა კუჭ-ნაწლავის წყლულები და სისხლდენა, რის გამოც შეიძლება საჭირო გახდეს ჰოსპიტალიზაცია ან თუნდაც ფატალური იყოს.

კუჭ-ნაწლავის მძიმე ფორმის წყლული და სისხლდენა შეიძლება წარმოიშვას გამაფრთხილებელი სიმპტომების გარეშე, ამიტომ ექიმმა უნდა გააფრთხილოს პაციენტი ქრონიკულ მკურნალობის შესახებ, რათა ყურადღება მიექცეს წყლულისა და სისხლდენის ნიშნებსა და სიმპტომებს, როგორიცაა ეპიგასტრიული ტკივილი, დისპეფსია, მელენა და ჰემატემეზი და  განემარტოს პაციენტს  მათი მონიტორინგის მნიშვნელობა. 

დექსკეტოპროფენმა, ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, შეიძლება გამოიწვიოს სერიოზული გვერდითი ეფექტები კანზე, როგორიცაა ექსფოლიატური დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროზი, რომელიც საჭიროებს ჰოსპიტალიზაციას და შეიძლება იყოს ფატალურიც კი. თუ კანის სერიოზული რეაქციები ხდება ყოველგვარი გაფრთხილების გარეშე, პაციენტმა ყურადღება უნდა მიაქციოს ნიშნებსა და სიმპტომებს, როგორიცაა კანის გამონაყარი და ბუშტუკი, სხვა ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, როგორიცაა ცხელება ან ქავილი და თუ რაიმე ნიშანს ან სიმპტომს ხედავს, უნდა მიმართოს სამედიცინო დახმარებას. ნებისმიერი სახის გამონაყარის შემთხვევაში პაციენტს უნდა მიეცეს ინსტრუქცია, შეწყვიტოს პრეპარატის მიღება და რაც შეიძლება მალე მიმართოს ექიმს.

პაციენტებს უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, რომ დაუყონებლივ შეატყობინონ ექიმს წონის მომატების ან შეშუპების აუხსნელი ნიშნებისა და სიმპტომების შესახებ.

პაციენტები ინფორმირებული უნდა იყვნენ ჰეპატოტოქსიურობის ნიშნებისა და  სიმპტომების შესახებ. (მაგ., გულისრევა, დაღლილობა, ლეთარგია, ქავილი, სიყვითლე, მგრძნობელობა მარჯვენა ზედა კვადრატში და გრიპის მსგავსი სინდრომი). თუ ეს მოხდება, პაციენტებს უნდა მიეცეთ ინსტრუქცია, შეწყვიტონ თერაპია და მიმართონ სასწრაფო სამედიცინო დახმარებას.

თუ ანაფილაქსიური რეაქცია განვითარდა (მაგ. სუნთქვის გაძნელება, სახის ან ყელის შეშუპება), პაციენტებმა ასევე უნდა მიმართონ სასწრაფო სამედიცინო დახმარებას.

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, დექსკეტოპროფენის მიღება არ შეიძლება ორსულობის ბოლო სტადიაზე; რადგან ეს გამოიწვევს არტერიული სადინრის ნაადრევ დახურვას.

ლაბორატორიული ტესტები

კუჭ-ნაწლავის სისტემის სერიოზული წყლული და სისხლდენა შეიძლება მოხდეს გამაფრთხილებელი სიმპტომების გარეშე, ამიტომ ექიმმა უნდა აკონტროლოს კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის ნიშნები ან სიმპტომები.  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სხვა საშუალებების მსგავსად, დექსკეტოპროფენის შემთხვევაშიც, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ხანგრძლივ  დექსკეტოპროფენით მკურნალობას, ანემიის ნიშნებისა და სიმპტომების თვალსაზრისით, პერიოდულად უნდა ჩატარდეს სისხლის საერთო ბიოქიმიური კონტროლი.

იმ შემთხვევაში, თუ განვითარდება კლინიკური ნიშნები და სიმპტომები, რომლებიც  ღვიძლის ან თირკმელების დაავადებას მიუთითებს, ვითარდება სისტემური სიმპტომები (მაგ., ეოზინოფილია, გამონაყარი და ა.შ.) ან თუ ღვიძლის პათოლოგიური ტესტები გრძელდება ან გაუარესდება, დექსკეტოპროფენის მიღება უნდა შეწყდეს.

თიოკოლხიკოზიდი

არ არის რეკომენდებული ბავშვებში გამოყენება.

თიოკოლხიკოზიდმა შესაძლოა დააჩქაროს კრუნჩხვები ეპილეფსიის ან კრუნჩხვების რისკის მქონე პაციენტებში.

სიფრთხილეა საჭირო ჰიპოტონიის დროს გამოყენებისას.

პერორალური მიღების შემდეგ დოზა სათანადოდ უნდა შემცირდეს, თუ დიარეა მოხდა.

მუფლექსინი პლუსის თითოეული ტაბლეტი შეიცავს 1 მმოლზე (23 მგ) ნაკლებ ნატრიუმს; ამ დოზით ნატრიუმთან დაკავშირებული რაიმე გვერდითი მოვლენა არ არის მოსალოდნელი.

სამკურნალო პროდუქტი შეიცავს პროპილენ გლიკოლს, თუმცა ეს არ საჭიროებს დოზირების თვალსაზრისით რაიმე გაფრთხილებას.

ურთიერთქმედებები სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და სხვა სახის ურთიერთქმედებები

დექსკეტოპროფენი

არასასურველი კომბინაციები

ანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდული სხვა საშუალებები, სალიცილატების მაღალი დოზების ჩათვლით (≥ 3 გ/დღეში):

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული რამდენიმე  პრეპარატის ერთად მიღებამ შეიძლება გაზარდოს კუჭ-ნაწლავის წყლულების და სისხლდენის რისკი სინერგიული ეფექტის გამო.

დექსკეტოპროფენის ასპირინთან ერთად მიღებისას მცირდება ცილებთან შეკავშირება, თუმცა თავისუფალი დექსკეტოპროფენის კლირენსი არ იცვლება. ამ ურთიერთქმედების კლინიკური მნიშვნელობა უცნობია. თუმცა, როგორც ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული სხვა საშუალებების შემთხვევაში, ასპირინის ერთდროული მიღება დექსკეტოპროფენთან ზოგადად არ არის რეკომენდებული პოტენციური გვერდითი ეფექტების გაზრდის გამო.

ანტიკოაგულანტები

არასტეროიდულმა საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიეროს ისეთი ანტიკოაგულანტების მოქმედება, როგორიცაა ვარფარინი. ვარფარინის და  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მოქმედება კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის თვალსაზრისით, სინერგიულია; ანუ, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სერიოზული სისხლდენის რისკი იმ პირებში, ვინც ორივე წამალს ერთად იყენებს, უფრო მაღალია, ვიდრე მათში, ვინც ორივე წამალს ცალ-ცალკე იყენებს.

დექსკეტოპროფენის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაღალმა თანაფარდობამ და თრომბოციტების ფუნქციის დათრგუნვამ, შესაძლოა  კუჭ-ნაწლავის ლორწოვანი გარსის დააზიანება გამოიწვიოს. იმ შემთხვევებში, როდესაც ანტიკოაგულანტებთან კომბინირებული თერაპიის თავიდან აცილება შეუძლებელია, უნდა მოხდეს მჭიდრო კლინიკური დაკვირვება და ლაბორატორიული მაჩვენებლების მონიტორინგი.

ჰეპარინები

ზრდის სისხლდენის რისკს (თრომბოციტების ფუნქციის დათრგუნვა და კუჭ-ნაწლავის ლორწოვანი გარსის დაზიანება).

კორტიკოსტეროიდები

არსებობს კუჭ-ნაწლავის წყლულის ან სისხლდენის გაზრდილი რისკი.

ლითიუმი

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები ზრდის ლითიუმის დონეს პლაზმაში და მცირდება ლითიუმის თირკმლის კლირენსი. ლითიუმის საშუალო მინიმალური კონცენტრაცია იზრდება 15%-ით და თირკმლის კლირენსი მცირდება დაახლოებით 20%-ით. ითვლება, რომ ეს ეფექტი გამოწვეულია ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული  საშუალებებით, თირკმლის პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბირებით. ამიტომ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების და ლითიუმის ერთდროული გამოყენებისას, საჭიროა სიფრთხილე და მონიტორინგი ლითიუმის ტოქსიკურობის სიმპტომებზე.   

მეთოტრექსატი (მაღალი დოზები 15 მგ/კვირაში ან მეტი გამოყენებისას)

მეთოტრექსატის ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობა იზრდება ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების გავლენით, თირკმლის კლირენსის შემცირების გამო. დაფიქსირდა, რომ  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების გავლენით მეთოტრექსატის  კონკურენტული დაგროვების შეფერხება კურდღლის თირკმელებში. სავარაუდოდ, შესაძლოა  მეთოტრექსატის ტოქსიკურობის გაზრდა. სიფრთხილეა საჭირო მეთოტრექსატის და ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას.

ჰიდანტოინები და სულფონამიდები

შეიძლება გაიზარდოს ამ ნივთიერებების ტოქსიკური ეფექტი.

კომბინაციები, რომლებიც მოითხოვს სიფრთხილის ზომებს

დიურეზული საშუალებები, აგფ ინჰიბიტორები, ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის  ანტიბიოტიკები და ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები

დექსკეტოპროფენმა შესაძლოა შეამციროს დიურეზული საშუალებების და სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებების მოქმედება. ზოგიერთ პაციენტში თირკმელების ფუნქციის დარღვევით (მაგ. დეჰიდრატირებული ან ხანდაზმული პაციენტები ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით), ციკლოოქსიგენაზას და აგფ ინჰიბიტორების, ამინოგლიკოზიდების ჯგუფის ანტიბიოტიკების ან ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტების მათ მაინჰიბირებელ აგენტებთან ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს რენალური ფუნქციის შემდგომი დარღვევა, რომელიც ზოგადად შექცევადია. დექსკეტოპროფენისა და შარდმდენი საშუალებების კომბინირებული დანიშვნის შემთხვევაში, მნიშვნელოვანია პაციენტების ადეკვატური ჰიდრატაციის უზრუნველყოფა და მკურნალობის დასაწყისში თირკმლის ფუნქციის ტესტის მონიტორინგი. 

ფუროსემიდი

კლინიკურმა კვლევებმა და პოსტმარკეტინგულმა ზედამხედველობამ აჩვენა, რომ დექსკეტოპროფენმა შესაძლოა შეამციროს ფუროსემიდის და თიაზიდური შარდმდენების ნატრიურეზული ეფექტი ზოგიერთ პაციენტში. ეს ეფექტი  თირკმლის პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის მიზეზით აიხსნება. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული  საშუალებებით ერთდროული თერაპიის დროს, საჭიროა პაციენტზე სიფრთხილით  დაკვირვება თირკმელების უკმარისობის სიმპტომებისა და შარდმდენების ეფექტურობის დასადგენად.

მეთოტრექსატი (დაბალი დოზები, 15 მგ-ზე ნაკლები/კვირაში გამოყენებისას)

მეთოტრექსატის ჰემატოლოგიური ტოქსიკურობა იზრდება ანთების საწინააღმდეგო აგენტებით თირკმლის კლირენსის შემცირების გამო. საჭიროა ჩატარდეს სისხლის ანალიზი კომბინაციის პირველ კვირას და ყოველკვირეულად. ხანდაზმულები, თირკმელების მსუბუქი უკმარისობის მქონე პაციენტები უფრო ხშირად უნდა იყვნენ მონიტორინგის ქვეშ.

პენტოქსიფილინი

ზრდის სისხლდენის რისკს. საჭიროა პაციენტის სისხლდენის დროის უფრო ხშირი კონტროლი.

ზიდოვუდინი

აღინიშნება ერითროციტების ტოქსიკურობა, რომელიც იზრდება რეტიკულოციტების მეშვეობით. ამას თან მოსდევს მძიმე ანემია,  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით მკურნალობის დაწყებიდან ერთი კვირის შემდეგ. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებით მკურნალობის დაწყებიდან ორი კვირის შემდეგ საჭიროა ჩატარდეს სისხლის მაჩვენებლების მონიტორინგი.  

სულფონილ შარდოვანა

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა საშუალებებმა შესაძლოა გააძლიეროს ჰიპოგლიკემიური ეფექტი პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ადგილებიდან სულფონილშარდოვანას მოცილების  გამო.

გასათვალისწინებელი კომბინაციები

ბეტა-ბლოკატორები

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა  საშუალებებმა შესაძლოა შეამციროს ბეტა-ბლოკატორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტები თირკმლის პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის შედეგად.

ციკლოსპორინი და ტაკროლიმუსი

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა საშუალებებმა შეიძლება გაზარდოს ციკლოსპორინისა და ტაკროლიმუსის ნეფროტოქსიურობა პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვის გამო. მკურნალობის დროს საჭიროა, ჩატარდეს თირკმლის ფუნქციების მაჩვენებლების გაზომვა.

თრომბოლიზური საშუალებები

ზრდის სისხლდენის რისკს.

ანტითრომბოციტური აგენტები და სეროტონინის უკუმიტაცების სელექციური ინჰიბიტორები (SSRIs)

ზრდის კუჭ-ნაწლავის სისხლდენის რისკს.

პრობენეციდი

დექსკეტოპროფენის პლაზმური კონცენტრაცია შეიძლება გაიზარდოს; ეს ურთიერთქმედება შეიძლება დაკავშირებული იყოს ინჰიბიტორულ მექანიზმზე თირკმლის მილაკოვანი სეკრეციის ადგილზე და გლუკურონიდის კონიუგაციის დათრგუნვასთან, შესაბამისად, საჭიროებს დექსკეტოპროფენის დოზის კორექციას.

საგულე გლიკოზიდები

შესაძლოა გაზარდოს პლაზმური გლიკოზიდების კონცენტრაცია. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულმა საშუალებებმა შეიძლება გააუარესოს გულის უკმარისობა, შეამციროს გლომერულური ფილტრაციის სიჩქარე (GFR).  

მიფეპრისტონი

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები არ უნდა იქნას გამოყენებული მიფეპრისტონის მიღებიდან 8-12 დღეში.  

ქინოლონის ჯგუფის ანტიმიკრობული საშუალებები

ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებებთან ერთად  ქინოლონის მაღალი დოზების მიღებამ შეიძლება გაზარდოს კრუნჩხვების განვითარების რისკი.

თიოკოლხიკოზიდი

ბოლო კლინიკური გამოცდილების გათვალისწინებით, თიოკოლხიკოზიდი წარმატებით და უსაფრთხოდ გამოიყენებაანთების საწინააღმდეგო  არასტეროიდულ საშუალებებთან, ფენილბუტაზონთან, ანალგეტიკებთან და პრეპარატებთან, რომლებიც გამოიყენება ნევრიტის სამკურნალოდ, ანაბოლურ სტეროიდებთან, სედატიურ საშუალებებთან, ბარბიტურატებთან და სუქცინილქოლინთან ერთად.   

არ არის რეკომენდებული თიოკოლხიკოზიდის გამოყენება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, რომლებიც ავლენს მიორელაქსანტულ ეფექტს კუნთოვან სისტემაზე, რადგან შესაძლოა გაიზარდოს მათი მოქმედება. ამავე მიზეზის გამო, თუ იგი გამოიყენება გლუვ კუნთებზე ზემოქმედების მქონე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, არასასურველი ეფექტების გახშირების შემთხვევაში პაციენტს მეტი ყურადღება უნდა მიექცეს და  საჭიროა მეტი დაკვირვება.

თიოკოლხიკოზიდი არ უნდა იყოს გამოყენებული ანტიკოაგულანტებთან ერთად.

დამატებითი ინფორმაცია განსაკუთრებული პოპულაციების შესახებ

განსაკუთრებულ პოპულაციებში ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა.

პედიატრიული პოპულაცია

პედიატრიულ პოპულაციაზე დექსკეტოპროფენთან და თიოკოლხიკოზიდთან ურთიერთქმედების კვლევები არ ჩატარებულა. ამიტომ, მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა არ არის დადასტურებული. იგი არ გამოიყენება 18 წლამდე ასაკის ადამიანებში.

ორსულობა და ლაქტაცია

ზოგადი რეკომენდაცია ორსულობის კატეგორია: X.

რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალები / ჩასახვის კონტროლი (კონტრაცეფცია)

მუფლექსინი პლუსი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს.

მკურნალობის პერიოდში რეპროდუქციული პოტენციალის მქონე ქალებისთვის გამოყენებული უნდა იყოს შესაბამისი კონტრაცეფცია.

ორსულობის პერიოდი

დექსკეტოპროფენი

პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვამ შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ორსულობაზე და/ან ემბრიო-ნაყოფის განვითარებაზე. ეპიდემიოლოგიური კვლევებიდან მიღებული მონაცემები აჩვენებს გასტროტოქსიურობის და გულის მანკისა და სპონტანური აბორტის გაზრდის რისკს ორსულობის ადრეულ ეტაპზე პროსტაგლანდინების ინჰიბიტორების სინთეზის გამოყენების შემდეგ. გულის მალფორმაციის რისკი 1%-ზე ნაკლებია და დაახლოებით 1,5%-მდე გაიზარდა. ითვლება, რომ რისკი იზრდება დოზისა და თერაპიის ხანგრძლივობის მიხედვით. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა აჩვენა, რომ პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორის მიღებამ გამოიწვია იმპლანტაციის წინა და შემდგომი დანაკარგების და ემბრიო-ნაყოფის სიკვდილის ზრდა. ცხოველებში პროსტაგლანდინების სინთეზის ინჰიბიტორის მოქმედებამ გაზარდა სხვადასხვა მალფორმაციების შემთხვევები, მათ შორის გულ-სისხლძარღვთა მანკი. ცხოველებზე დექსკეტოპროფენ ტრომეტამოლთან ჩატარებულ კვლევებში რეპროდუქციული ტოქსიკურობა არ გამოვლენილა.  

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი არ უნდა დაინიშნოს ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, თუ ეს არ არის მკაფიოდ საჭირო. თუ დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლს იყენებენ ქალები, რომლებიც ცდილობენ დაორსულდნენ ან ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, დოზა უნდა იყოს რაც შეიძლება დაბალი და მკურნალობის ხანგრძლივობა რაც შეიძლება მოკლე.

დექსკეტოპროფენის მიღება უკუნაჩვენებია ორსულობის მესამე ტრიმესტრში.

პროსტაგლანდინების სინთეზის ყველა ინჰიბიტორს შეუძლია გავლენა მოახდინოს ნაყოფზე ორსულობის მესამე ტრიმესტრში, რამაც შესაძლოა გამოიწვიოს:

• კარდიოპულმონური ტოქსიკურობა (არტერიული სადინარის ნაადრევი დახურვა და ფილტვისმიერი ჰიპერტენზია);

• თირკმლის დისფუნქცია, რომელიც იწვევს თირკმლის უკმარისობას ოლიგოჰიდროამნიოზით.

ზემოქმედება დედასა და ახალშობილზე ორსულობის ბოლოს:

• სისხლდენის დროის გახანგრძლივება, ანტიაგრეგანტული ეფექტი, რომელიც შეიძლება მოხდეს დაბალი დოზებითაც კი;

• მშობიარობის გახანგრძლივება ან შეფერხება საშვილოსნოს შეკუმშვის დათრგუნვის შედეგად.

თიოკოლხიკოზიდი

რეპროდუქციული ტოქსიკურობა გამოვლინდა ცხოველებზე თიოკოლხიკოზიდის კვლევებში. არ არის საკმარისი კლინიკური მონაცემები ორსულობის დროს გამოყენების უსაფრთხოების შესაფასებლად. ამიტომ, ემბრიონისა და ნაყოფის პოტენციური დაზიანება უცნობია.

შესაბამისად, მუფლექსინი პლუსი უკუნაჩვენებია ორსულობის დროს.

ლაქტაცია

იმის გამო, რომ უცნობია გადადის თუ არა დექსკეტოპროფენი დედის რძეში, არ არის რეკომენდებული მისი გამოყენება მეძუძურ დედებში. თიოკოლხიკოზიდი გადადის დედის რძეში. მუფლექსინი პლუსი არ გამოიყენება ლაქტაციის პერიოდში. 

რეპროდუქციული უნარი/ნაყოფიერება

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენებამ ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ სხვა საშუალებებთან ერთად, შეიძლება გავლენა მოახდინოს ნაყოფიერებაზე და არ არის რეკომენდებული ქალებისთვის, რომლებიც დაორსულებას ცდილობენ. დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის გამოყენების შეწყვეტა გასათვალისწინებელია ქალებში, რომლებსაც აქვთ დაორსულების პრობლემა ან უნაყოფობის გამოკვლევის ქვეშ არიან. დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი არ გამოიყენება  ორსულობის პირველ და მეორე ტრიმესტრში, თუ ეს არ არის აშკარად საჭირო.

თიოკოლხიკოზიდის მეტაბოლიტის ანოგენური აქტივობის მიუხედავად, ნაყოფიერებაზე არასასურველი ეფექტი არ შეინიშნება. 

ზეგავლენა ავტომობილის და მექანიზმების მართვის უნარზე

მუფლექსინი პლუსმა შეიძლება გამოიწვიოს თავბრუსხვევა, ძილიანობა, სისუსტე, მხედველობის დარღვევა და ძილიანობა, ამიტომ შესაძლოა მსუბუქი ან ზომიერი გავლენა მოახდინოს მექანიზმების ან მანქანების გამოყენების უნარზე. სიფრთხილეა საჭირო ტექნიკის ან სატრანსპორტო საშუალებების გამოყენებისას, ან თავიდან უნდა იქნას აცილებული მანქანების ან მექანიზმების გამოყენება.

არასასურველიეფექტები

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლისა და თიოკოლხიკოზიდის შესახებ მოხსენებული გვერდითი რეაქციები კლინიკურ კვლევებში ცალკე გამოყენების მიხედვით, ჩამოთვლილია ქვემოთ:

ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100 - <1/10), იშვიათი (≥1/1.000 - <1/100), იშვიათი (≥1/10.000 - <1/1.000), ძალიან იშვიათი (<1/10.000), უცნობი (შეუძლებელია შეფასდეს არსებული მონაცემებით)

დექსკეტოპროფენი

სისხლისა და ლიმფური სისტემის მხრივ დარღვევები:

ძალიან იშვიათად: ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია.

იმუნური სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ხორხის შეშუპება.

ძალიან იშვიათი: ანაფილაქსიური რეაქცია ანაფილაქსიური შოკის ჩათვლით.

მეტაბოლიზმის და კვების დარღვევები:

იშვიათი: ანორექსია.

ფსიქიკის დარღვევები:

არახშირი: უძილობა, შფოთვა.

ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა.

იშვიათი: პარესთეზია, სინკოპე.

მხედველობის მხრივ დარღვევები:

ძალიან იშვიათად: მხედველობის დაბინდვა.

ყურის და შიდა ყურის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: თავბრუსხვევა.

ძალიან იშვიათად: ტინიტუსი.

გულის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: პალპიტაცია.

ძალიან იშვიათად: ტაქიკარდია.

სისხლძარღვების მხრივ დარღვევები:

არახშირი: სიწითლე.

იშვიათი: ჰიპერტენზია.

ძალიან იშვიათი: ჰიპოტენზია.

რესპირატორული, გულმკერდის და შუასაყარის ორგანოების მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ბრადიპნოე.

ძალიან იშვიათი: ბრონქოსპაზმი, ქოშინი.

კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები:

ხშირი: გულისრევა და/ან ღებინება, მუცლის ტკივილი, დიარეა, დისპეფსია.

არახშირი: გასტრიტი, ყაბზობა, პირის სიმშრალე, მეტეორიზმი.

იშვიათი: პეპტიური წყლული, პეპტიური წყლულის სისხლდენა ან პერფორაცია.

ძალიან იშვიათი: პანკრეატიტი.

ჰეპატობილიარული დარღვევები:

იშვიათი: ჰეპატიტი.

ძალიან იშვიათი: ჰეპატოცელულური დაზიანება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები:

არახშირი: გამონაყარი კანზე.

იშვიათი: ჭინჭრის ციება, აკნე და მომატებული ოფლიანობა.

ძალიან იშვიათად: სტივენს ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროზი (ლაიელის სინდრომი), ანგიონევროზული შეშუპება, სახის შეშუპება, ფოტომგრძნობელობის რეაქციები, ქავილი.

ძვალ-კუნთოვანი, შემაერთებელი ქსოვილისა და ძვლების მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ზურგის ტკივილი.

თირკმელების და საშარდე სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: პოლიურია, თირკმლის მწვავე უკმარისობა.

ძალიან იშვიათი: ნეფრიტი ან ნეფროტოქსიური სინდრომი.

რეპროდუქციული სისტემის და სარძევე ჯირკვლების მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: მენსტრუალური დარღვევები, პროსტატის მხრივ დარღვევები.

ზოგადი დარღვევები და შეყვანის ადგილის მდგომარეობა:

არახშირი: დაღლილობა, ტკივილი, ასთენია, ციებ-ცხელება, სისუსტე.

იშვიათი: პერიფერიული შეშუპება.

გამოკვლევები:

იშვიათი: არანორმალური ღვიძლის ფუნქციის ტესტი.    

კუჭ-ნაწლავი

ყველაზე ხშირად დაფიქსირებული გვერდითი ეფექტები არის კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები.

განსაკუთრებით ხანდაზმულებში შეიძლება აღინიშნოს პეპტიური წყლული, პერფორაცია ან კუჭ-ნაწლავის სისხლდენა, რომელიც ზოგჯერ ფატალურია. გულისრევა, ღებინება, დიარეა, მეტეორიზმი, ყაბზობა, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, მელენა, ჰემატემეზი, წყლულოვანი სტომატიტი, კოლიტის და კრონის დაავადების გამწვავება დაფიქსირდა შეყვანის შემდეგ. გასტრიტი ნაკლებად ხშირად აღინიშნებოდა. პანკრეატიტი აღწერილია ძალიან იშვიათად.

შეშუპება, ჰიპერტენზია და გულის უკმარისობა აღწერილია  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მკურნალობასთან დაკავშირებით.

არასასურველი ეფექტები, რომლებიც შეინიშნება  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ სხვა საშუალებებში, ასევე შეიძლება გამოვლინდეს დექსკეტოპროფენის შემთხვევაშიც; ასეპტიური მენინგიტი (უფრო ხშირია წითელი მგლურას ან შემაერთებელი ქსოვილის შერეული დაავადების მქონე ადამიანებში); ჰემატოლოგიური რეაქციები (პურპურა, აპლასტიკური და ჰემოლიზური ანემია და იშვიათად აგრანულოციტოზი და მედულარული ჰიპოპლაზია).

ბულოზური რეაქციები, მათ შორის სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ძალიან იშვიათი).

კლინიკური კვლევები და ეპიდემიოლოგიური მონაცემები ადასტურებს, რომ არტერიული თრომბოზული მოვლენების რისკის მცირე ზრდა (მიოკარდიუმის ინფარქტი ან გულის შეტევა) შეიძლება ასოცირებული იყოს ზოგიერთი  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების გამოყენებასთან (განსაკუთრებით მაღალი დოზებით და ხანგრძლივი მკურნალობა).

სხვა გვერდითი რეაქციები, რომლებიც მოხსენებულია ნაკლები სიხშირით, შემდეგია:

თირკმელების მხრივ:

ნეფროტოქსიკურობა სხვადასხვა ფორმით, მათ შორის ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი და თირკმლის უკმარისობა.

ღვიძლის მხრივ: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, ჰეპატიტი და სიყვითლე.

ნევროლოგიური და რეცეპტორები: მხედველობის მხრივ დარღვევები, ოპტიკური ნევრიტი, თავის ტკივილი, პარესთეზია, ასეპტიური მენინგიტის სიმპტომები (განსაკუთრებით პაციენტებში აუტოიმუნური დარღვევებით, როგორიცაა სისტემური წითელი მგლურა, შერეული ტიპის ქსოვილის დარღვევები) კისრის სიმტკიცე, გულისრევა, ღებინება, პირექსია და დეზორიენტაცია, დეპრესია, დაბნეულობა, ჰალუცინაციები, ტინიტუსი, თავბრუსხვევა, სისუსტე, დაღლილობა და ძილიანობა.

ჰემატოლოგიური მოვლენები: თრომბოციტოპენია, ნეიტროპენია, აგრანულოციტოზი, აპლასტიკური ანემია და ჰემოლიზური ანემია.

დერმატოლოგიური მოვლენები: ბულოზური რეაქციები, მათ შორის სტივენს ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ძალიან იშვიათი). ფოტომგრძნობელობა.   

თიოკოლხიკოზიდი

იმუნური სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ანაფილაქსიური რეაქციები, როგორიცაა გამონაყარი, ჭინჭრის ციება, ანგიონევროზული შეშუპება.

ძალიან იშვიათი: ანაფილაქსიური შოკი.

ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ძილიანობა, ვაზოვაგალური სინკოპე, ცნობიერების დროებითი დაბინდვა და აგზნება.

გულის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: ჰიპოტენზია.

კუჭ-ნაწლავის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: დიარეა, გასტრალგია, გულისრევა ან ღებინება.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ დარღვევები:

იშვიათი: კანის ალერგიული რეაქცია.

დოზისგადაჭარბება

დექსკეტოპროფენი

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის დოზის გადაჭარბების სიმპტომები ცნობილი არ არის. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებთან დაკავშირებული  სიმპტომები და თერაპიული სიფრთხილის ზომები შემდეგია:

სიმპტომები

სიმპტომებია თავის ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, ეპიგასტრიული ტკივილი, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა, დიარეა იშვიათად, დეზორიენტაცია, აგზნება, კომა, ძილიანობა, თავბრუსხვევა, ტინიტუსი, სინკოპე და ზოგჯერ კრუნჩხვები. მნიშვნელოვანი მოწამვლის შემთხვევაში შესაძლებელია თირკმლის მწვავე უკმარისობა და ღვიძლის დაზიანება.

თერაპიული სიფრთხილის ზომები

სიმპტომური მკურნალობა უნდა ჩატარდეს პაციენტების კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით შემთხვევითი ან გადაჭარბებული მიღებისას. თუ  ზრდასრულის ან ბავშვის მიერ საათში 5 მგ/კგ-ზე მეტი დოზა იყო მიღებული,  გასათვალისწინებელია გააქტივებული ნახშირის გამოყენება. მოზრდილებში პოტენციურად სიცოცხლისათვის საშიში დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში ალტერნატიულ ზომად განიხილება კუჭის ამორეცხვა,  ერთი საათის განმავლობაში. მნიშვნელოვანია შარდის კარგად გამოყოფის უზრუნველყოფა. საჭიროა თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციების მონიტორინგი.

პაციენტები უნდა იმყოფებოდნენ მეთვალყურეობის ქვეშ პოტენციურად ტოქსიკური რაოდენობის მიღებიდან მინიმუმ 4 საათის განმავლობაში.

ხშირი ან გახანგრძლივებული კრუნჩხვების მკურნალობა უნდა მოხდეს დიაზეპამის ინტრავენური შეყვანით.

სიფრთხილის სხვა ზომების გათვალისწინება საჭიროა პაციენტების კლინიკური მდგომარეობის მიხედვით.

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლის გამოყოფა შესაძლებელია დიალიზით.

თიოკოლხიკოზიდი

პაციენტებში, რომლებიც მკურნალობდნენ თიოკოლხიკოზიდით, დოზის გადაჭარბების სპეციფიკური სიმპტომები არ დაფიქსირებულა.

მკურნალობა:

დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში რეკომენდებულია სამედიცინო მონიტორინგი და სიმპტომატური სიფრთხილის ზომები.

ფარმაკოლოგიურითვისებები

ფარმაკოდინამიკურითვისებები

ფარმაცევტული ჯგუფი: პროპიონის მჟავას წარმოებულები და ცენტრალური მოქმედების მიორელაქსანტები.

ATC კოდი: M03BX55

დექსკეტოპროფენი

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი არის S-(+)-2-(3-ბენზოილფენილ) პროპიონის მჟავას თრომეტამინის მარილი, ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევი სამკურნალო საშუალება, რომელიც მიეკუთვნება  ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ჯგუფს (NSAID).

ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების მექანიზმი დაკავშირებულია პროსტაგლანდინების სინთეზის შემცირებასთან ციკლოოქსიგენაზას ინჰიბირების გზით. კონკრეტულად, ითრგუნება არაქიდონის მჟავას ციკლურ ენდოპეროქსიდებად, PGG2 და PGH2 ტრანსფორმაცია, შედეგად,  მცირდება პროსტაგლანდინების PGE1, PGE2, PGF2α და PGD2, ასევე პროსტაციკლინის (PGI2) და თრომბოქსანების (TXA2 და TXB2) პროდუქცია. გარდა ამისა, პროსტაგლანდინების სინთეზის დათრგუნვა გავლენას ახდენს ანთების სხვა შუამავლებზე, როგორიცაა კინინები, რაც იწვევს არაპირდაპირ მოქმედებას, რომელიც ემატება პირდაპირ მოქმედებას.

ექსპერიმენტულ ცხოველებზე და ადამიანებზე ჩატარებულმა კვლევებმა დაადასტურა, რომ დექსკეტოპროფენი არის COX-1 და COX-2 აქტივობის ინჰიბიტორი.

ტკივილის რამდენიმე მოდელზე ჩატარებულმა კლინიკურმა კვლევებმა აჩვენა, რომ დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლს აქვს ეფექტური ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი. ზოგიერთ კვლევაში ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება დაიწყო დექსკეტოპროფენის მიღებიდან 30 წუთში. ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტი გრძელდება 4-6 საათის განმავლობაში.

თიოკოლხიკოზიდი

თიოკოლხიკოზიდი არის კოლხიკოზიდის ნახევრად სინთეზური გოგირდოვანი წარმოებული, კუნთების მომადუნებელი ფარმაკოლოგიური აქტივობით.

თიოკოლხიკოზიდი მხოლოდ ინ ვიტრო უკავშირდება გაემ-A-ს და სტრიქნინისადმი მგრძნობიარე გლიცინის რეცეპტორებს. თიოკოლხიკოზიდმა, რომელიც მოქმედებს როგორც გაემ-A რეცეპტორის ანტაგონისტი, შეიძლება აჩვენოს კუნთების მომადუნებელი ეფექტი მარეგულირებელი რთული მექანიზმებით სუპრასპინალურ დონეზე; თუმცა, გლიცინერგული მოქმედების მექანიზმი არ არის გამორიცხული. გაემ-ერგულ რეცეპტორებთან ურთიერთქმედების თვისებები ხარისხობრივად და რაოდენობრივად საერთოა მთავარ მოცირკულირე მეტაბოლიტისთვის -  გლუკურონიდის წარმოებულებისთვის.  

თიოკოლხიკოზიდისა და მისი მთავარი მეტაბოლიტის კუნთების მომადუნებელი თვისებები ნაჩვენებია ვირთაგვებსა და ბოცვრებში in vivo-ს სხვადასხვა პროგნოზირებულ მოდელებში. თიოკოლხიკოზიდის კუნთების მომადუნებელი ეფექტის ნაკლებობა სპინალიზებულ ვირთხებში მიუთითებს ამ ნაერთის დომინანტურ სუპრასპინალურ ეფექტზე.

ექსპერიმენტულ კვლევებში დადგინდა, რომ თიოკოლხიკოზიდს აქვს ანთების საწინააღმდეგო და ტკივილგამაყუჩებელი მოქმედება პერორალური, კანქვეშა, ინტრაპერიტონეალური და ინტრამუსკულარული მიღების შემდეგ.

გარდა ამისა, ელექტროენცეფალოგრაფიულმა (EEG) კვლევებმა აჩვენა, რომ თიოკოლხიკოზიდს და მის ძირითად მეტაბოლიტს არ გააჩნია სედატიური ეფექტი.

ფარმაკოკინეტიკურითვისებები

ზოგადი მახასიათებლები:

შეწოვა

დექსკეტოპროფენი ტრომეტამოლი აღწევს C_max-ს ადამიანებში პერორალური მიღებიდან 30 წუთის შემდეგ. საკვებთან ერთად მიღებისას მრუდის ქვეშ არსებული ფართობი (AUC) არ იცვლება, თუმცა დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის Cmax მცირდება და მისი შეწოვის სიჩქარე მცირდება (გაზრდილი t_max).

თიოკოლხიკოზიდი სწრაფად შეიწოვება პერორალური მიღების შემდეგ. მეტაბოლიზდება 3 ძირითად მეტაბოლიტად. ორი ძირითადი მოცირკულირე ფორმაა თიოკოლხიკოზიდი აგლიკონი და თიოკოლხიკოზიდის გლუკურონიდური წარმოებული, რომელიც მისი აქტიური მეტაბოლიტია. თიოკოლხიკოზიდის აქტიური გლუკორონიდის წარმოებული ასევე შეინიშნება ინტრამუსკულური მიღების შემდეგ.

განაწილება:

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის განაწილების ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 0,35 საათს. დექსკეტოპროფენი უკავშირდება პლაზმის ცილებს, კონკრეტულად ალბუმინს (99%). როგორც სხვა პრეპარატების შემთხვევაში, განაწილების მოცულობის საშუალო მნიშვნელობა დაბალია 0,25 ლ/კგ-ზე. მრავალდოზიანი ფარმაკოკინეტიკური კვლევების დროს, დაკვირვება, რომ AUC ბოლო მიღების შემდეგ არ განსხვავდება ერთჯერადი დოზის მიღების შემდეგ მიღებულისაგან, მიუთითებს პრეპარატის დაგროვების არარსებობაზე. დექსკეტოპროფენი არ მონაწილეობს ცხიმოვან ქსოვილებში ქსენობიოტიკების დაგროვებაში.

 ადამიანებში თიოკოლხიკოზიდის შეკავშირება ადამიანის შრატის ცილებთან დაბალია (13%) და არ არის დამოკიდებული თიოკოლხიკოზიდის თერაპიულ კონცენტრაციაზე და შრატის ალბუმინი ძირითადად ჩართულია შრატის ცილებთან შეკავშირებაში.

თიოკოლხიკოზიდი არ იყო გამოვლენილი ამ მდგომარეობაში პერორალური მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში.

აქტიური გლუკურონიდის მეტაბოლიტი სწრაფად ჩნდება პლაზმაში საშუალო tmax 1 საათის განმავლობაში და გამოიყოფა საშუალო ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდით დაახლოებით 7 საათის განმავლობაში. 8 მგ თიოკოლხიკოზიდის ერთჯერადი პერორალური დოზის შემდეგ, საშუალო AUC, რომელიც ასახავს თიოკოლხიკოზიდისა და აქტიური გლუკურონიდის მეტაბოლიტის ექსპოზიციას აქტიურ ინგრედიენტებზე, დაახლოებით 500 ნგ.სთ/მლ-ია.

თიოკოლხიკოზიდის განაწილების ვირტუალური მოცულობა და სისტემური კლირენსი დაახლოებით 43 ლ/სთ და 19 ლ/სთ-ია, შესაბამისად.

ბიოტრანსფორმაცია:

დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის შეყვანის შემდეგ შარდში მიიღება მხოლოდ S-(+) ენანტიომერი, რაც ადასტურებს, რომ ადამიანებში არ ხდება R-(-) ენანტიომერის გარდაქმნა. მრავალჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკური კვლევების დროს დაფიქსირდა, რომ AUC ბოლო შეყვანის შემდეგ არ განსხვავდება ერთი დოზის შემდეგ მიღებული AUC-ისგან, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ არ ხდება პრეპარატის დაგროვება.

სისხლში მისი ორი ძირითადი ფორმაა თიოკოლხიკოზიდი აგლიკონი და აქტიური გლუკურონიდის წარმოებული. აქტიური გლუკურონიდის წარმოებული ასევე შეინიშნება ინტრამუსკულური მიღების შემდეგ.

თიოკოლხიკოზიდი არ იყო გამოვლენილი ამ მდგომარეობაში პერორალური მიღების შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში. აქტიური გლუკურონიდის მეტაბოლიტი სწრაფად ჩნდება პლაზმაში.

გამოყოფა:

დექსკეტოპროფენის ელიმინაციის მთავარი გზა არის გლუკურონიდის კონიუგაცია, რასაც მოჰყვება თირკმელებით ექსკრეცია. დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის შეყვანის შემდეგ მხოლოდ S-(+) ენანტიომერი მიიღება შარდში, რაც აჩვენებს, რომ ადამიანებში არ ხდება R-(-) ენანტიომერის გარდაქმნა.

ელიმინაციის ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 1,65 საათს.

ჯანმრთელ მოხალისეებში, პერორალური მიღების შემდეგ, თიოკოლხიკოზიდი გამოიყოფა საშუალო ტერმინალური ნახევარგამოყოფის პერიოდით დაახლოებით 7 საათის განმავლობაში.

რადიოაქტიური 14C-თიოკოლხიკოზიდის პერორალური მიღების შემდეგ შეყვანილი დოზა გამოვლენილია განავალში 79% და შარდში 20%.

წრფივობა / არაწრფივობა:

დექსკეტოპროფენის პერორალური მიღების შემდეგ ტრომეტამოლი აჩვენებს ხაზოვან ფარმაკოკინეტიკას დოზაზე დამოკიდებული ზრდით სისტემური ექსპოზიციის დროს.

არასაკმარისია კვლევები თიოკოლხიკოზიდის ხაზოვანი ან არაწრფივი მდგომარეობის შესახებ.

დამახასიათებელი თვისებები პაციენტებში

დექსკეტოპროფენი

გერიატრიული პოპულაცია:

25 მგ დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის პერორალური მიღების შემდეგ, ხანდაზმულ მოხალისეებში AUC და ნახევარგამოყოფის პერიოდის ზრდა აღინიშნებოდა დაახლოებით 50%-ით ახალგაზრდა მოხალისეებთან შედარებით, ხოლო ერთჯერადი ან განმეორებითი დოზების შემდეგ, დაფიქსირდა კლირენსის 40%-იანი შემცირება; Tmax-სა და Cmax-ში ცვლილება არ მომხდარა. მიუხედავად იმისა, რომ წამლის მნიშვნელოვანი დაგროვება პლაზმაში არ შეინიშნება განმეორებითი დოზირების შემდეგ, ამ პოპულაციაში დოზის ფრთხილად კორექცია  არის საჭირო ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმლის უკმარისობისას.

თირკმლის უკმარისობა:

12,5 მგ დექსკეტოპროფენის ტრომეტამოლის ერთჯერადი დოზის პერორალური მიღების შემდეგ მოხალისეებში თირკმლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, Cmax იზრდება შესაბამისად 22% და 37%-ით. ზოგადად, დოზის კორექცია რეკომენდებულია დექსკეტოპროფენისთვის თირკმლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

ღვიძლის უკმარისობა:

ერთჯერადი დოზის და განმეორებითი დოზების პერორალური მიღების შემდეგ მოხალისეებში ღვიძლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის მქონე ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, მნიშვნელოვანი ცვლილებები სტატისტიკურად არ არის ნაჩვენები ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრებში. ზოგადად, დოზის კორექცია რეკომენდებულია დექსკეტოპროფენისთვის ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში.

თიოკოლხიკოზიდი

მონაცემები არ არსებობს.

პრეკლინიკურიუსაფრთხოებისმონაცემები

დექსკეტოპროფენი

უსაფრთხოების ფარმაკოლოგიის, განმეორებითი დოზის ტოქსიკურობის, გენოტოქსიკურობის, კანცეროგენული პოტენციალის, რეპროდუქციული ტოქსიკურობის და იმუნოფარმაკოლოგიის ჩვეულებრივი კვლევები არ ავლენს განსაკუთრებულ საფრთხეს ადამიანებისთვის. ქრონიკული ტოქსიკურობის კვლევებმა თაგვებსა და მაიმუნებზე გამოავლინა დოზით 3 მგ/კგ/დღეში გამოყენებისას გვერდითი ეფექტების არარსებობა.

დექსკეტოპროფენის ძირითადი გვერდითი ეფექტები მაღალი დოზებით გამოყენებისას არის კუჭ-ნაწლავის ეროზია და დოზადამოკიდებული წყლულები.

თიოკოლხიკოზიდი

მწვავე ტოქსიკურობა

თიოკოლხიკოზიდმა მაღალი დოზებით გამოიწვია ძლიერი ღებინება ძაღლებში, დიარეა ვირთაგებში და კრუნჩხვები როგორც მღრღნელებში, ასევე არამღრღნელებში მწვავე პერორალური მიღების შემდეგ.

ქრონიკული ტოქსიკურობა

როგორც პერორალურად მიღებულ თიოკოლხიკოზიდთან  ვირთაგვებში ≤ 2 მგ/კგ/დღეში განმეორებითი დოზებით და არაადამიანის პრიმატებში 2,5 მგ/კგ/დღეში განმეორებითი დოზით 6 თვემდე, ასევე პრიმატებში განმეორებითი დოზებით 0,5 მგ/კგ/დღემდე დღეში 4 კვირის განმავლობაში ინტრამუსკულურად შეყვანილი თიოკოლხიკოზიდი კარგად გადაიტანება. თიოკოლხიკოზიდი იწვევდა კუჭ-ნაწლავის აშლილობას (ენტერიტი, ღებინება) პერორალური მიღებისას განმეორებითი გამოყენებისას და ღებინებას კუნთში შეყვანისას.

კანცეროგენულობა

კანცეროგენული პოტენციალი არ არის შეფასებული.

მუტაგენურობა

მიუხედავად იმისა, რომ მისი ძირითადი მეტაბოლიტი არის ანოგენური, თიოკოლხიკოზიდს არ აქვს მუტაგენური პოტენციალი თერაპიული დოზით გამოყენებისას.

ტერატოგენურობა

ტერატოგენული ეფექტი და პერინატალური ტოქსიკურობა გამოვლინდა ძალიან მაღალი დოზებით. არ დაფიქსირებულა თიოკოლხიკოზიდის ტერატოგენული ეფექტის მტკიცებულება 3 მგ/კგ/დღეში დოზებამდე.

ფერტილობის დარღვევები

ამ ნაერთს არ ჰქონდა უარყოფითი გავლენა ნაყოფიერებაზე, მიუხედავად მისი მეტაბოლიტის ანოგენური აქტივობისა.

ფარმაცევტული თვისებები

დამხმარენივთიერებებისსია

პრეჟელატინირებული სახამებელი,

მიკროკრისტალური ცელულოზა,

ნატრიუმის სახამებლის გლიკოლატი,

კოლოიდური სილიციუმის დიოქსიდი გლიცეროლის დისტეარატი,

ჰიდროქსიპროპილ მეთილის ცელულოზა,

პროპილენგლიკოლი,

ტიტანის დიოქსიდი,

ტალკი,

ყვითელი რკინის ოქსიდი.

შეუთავსებლობა

არ შეესაბამება.

ვარგისობის ვადა

36 თვე.

შენახვის პირობები

ინახება 25°C-ზე დაბლა ოთახის ტემპერატურაზე.

გარეგნული სახე და შეფუთვის შემადგენლობა

10, 14 და 20 შემოგარსული ტაბლეტი შეფუთულია Al/PVC/PE/PVDC გაუმჭვირვალე თეთრი ბლისტერით, მულტფილმის კოლოფში ფურცელ-ჩანართთან ერთად.

წამლის ნარჩენების უტილიზაცია და სხვა განსაკუთრებული ზომები

ნებისმიერი გამოყენებული პროდუქტი ან ნარჩენი მასალა უნდა განადგურდეს „სამედიცინო ნარჩენების კონტროლის დებულების“ და „შეფუთვისა და შეფუთვის ნარჩენების კონტროლის დებულების“ შესაბამისად.

გაცემის წესი

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით.

ლიცენზიისმფლობელი

BİLİM İLAÇ SAN. ve TİC. A.Ş.

Kaptanpaşa Mah. Zincirlikuyu Cad. No:184

34440 Beyoğlu-İSTANBUL/TURKEY

ტელ: +90 (212) 365 15 00

ფაქსი: +90 (212) 276 29 19.